Te ostatnie tygodnie, spinające koniec lata z początkiem nowej jesieni, zamazują mi się w pamięci, może dlatego, że nasze wzajemne zrozumienie osiągnęło tę słodką głębię, kiedy dwoje ludzi częściej rozmawia ze sobą milczeniem niż słowami. Czuły spokój zastępuje wtedy napięcie, gorączkową paplaninę i gonitwę, które rodzą bardziej efektywnie, a w sensie zewnętrznym bardziej dramatyczne momenty przyjaźni." (s.53)
Te ostatnie tygodnie, spinające koniec lata z początkiem nowej jesieni, zamazują mi się w pamięci, może dlatego, że nasze wzajemne zrozumienie osiągnęło tę słodką głębię, kiedy dwoje ludzi częściej rozmawia ze sobą milczeniem niż słowami. Czuły spokój zastępuje wtedy napięcie, gorączkową paplaninę i gonitwę, które rodzą bardziej efektywnie, a w sensie zewnętrznym bardziej dramatyczne momenty przyjaźni." (s.53)