Tak jak Ci kiedyś mówiłam, najważniejsza jest cierpliwość. Nie tracąc nadziei, trzeba powoli rozplątywać zasupłane nitki. Choćby sprawa wyglądała beznadziejnie, zawsze gdzieś znajdzie się jakiś luźny koniec. Gdy wogół jest ciemno, pozostaje tylko czekanie, aż oczy przywykną do mroku.
Tak jak Ci kiedyś mówiłam, najważniejsza jest cierpliwość. Nie tracąc nadziei, trzeba powoli rozplątywać zasupłane nitki. Choćby sprawa wyglądała beznadziejnie, zawsze gdzieś znajdzie się jakiś luźny koniec. Gdy wogół jest ciemno, pozostaje tylko czekanie, aż oczy przywykną do mroku.