Chronicznie zgorzkniały miewa świadomość swej choroby raz w tygodniu - w niedzielne popołudnie, kiedy ani praca, ani rutyna nie przychodzi mu z pomocą, by złagodzić objawy. Dociera do niego, że coś jest nie w porządku, że spokój tych popołudni jest iście piekielny, że czas jakby się zatrzymał w miejscu, ale daje tylko upust swemu rozdrażnieniu. Z nadejściem poniedziałku zapomina o wszystkim i znowu zaczyna narzekać na ciągły brak czasu na odpoczynek i psioczyć na to, że weekendy tak szybko mijają
Chronicznie zgorzkniały miewa świadomość swej choroby raz w tygodniu - w niedzielne popołudnie, kiedy ani praca, ani rutyna nie przychodzi mu z pomocą, by złagodzić objawy. Dociera do niego, że coś jest nie w porządku, że spokój tych popołudni jest iście piekielny, że czas jakby się zatrzymał w miejscu, ale daje tylko upust swemu rozdrażnieniu. Z nadejściem poniedziałku zapomina o wszystkim i znowu zaczyna narzekać na ciągły brak czasu na odpoczynek i psioczyć na to, że weekendy tak szybko mijają