Jeśli wiara ofiarowana bogu rodziła się wyłącznie z samolubnych pragnień, zasługiwała na pogardę w takim samym stopniu jak ordynarna chciwość. Jeśli powierzenie duszy bogu równało się wyrzeczeniu się wolnej woli, dusza nie miała wartości, była tylko dobrowolnym niewolnikiem, dla którego wolność - i łącząca się z nią odpowiedzialność - była przekleństwem.
Jeśli wiara ofiarowana bogu rodziła się wyłącznie z samolubnych pragnień, zasługiwała na pogardę w takim samym stopniu jak ordynarna chciwość. Jeśli powierzenie duszy bogu równało się wyrzeczeniu się wolnej woli, dusza nie miała wartości, była tylko dobrowolnym niewolnikiem, dla którego wolność - i łącząca się z nią odpowiedzialność - była przekleństwem.