Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Może moje szczęście przeszło obok mnie i ja, ślepy, nie widziałem go; może głos mówił do mnie, a zgiełk moich burz nie pozwolił mi go dosłyszeć.

Autor: Théophile Gautier
0

Więcej cytatów od tego autora

Zdaje mi się, jak gdyby moje ciało stało się przepuszczalne, moje ja uciekało z niego tak jak woda przez sito. Czuję, że się roztapiam we wszechbycie, z trudem odróżniam siebie od świata, w który się zapadam. Życie, którego - o ile tylko mogę - odgrywam zwykłą pantomimę, aby nie martwić krewnych i przyjaciół, wydaje mi się tak dalekie ode mnie, że są chwile, w których zdaje mi się, jak gdybym już opuścił sferę ziemską; ruszam się tu i tam dla przyczyn, które mną dawniej kierowały i których mechaniczny popęd trwa dalej, ale ni
Autor: Théophile Gautier
0
Radosny zgiełk życia przerażał go, chociaż czasami czynił wysiłki, aby się weń wmieszać; mimo to wracał jeszcze bardziej ponury z maskarad, wycieczek albo kolacji, na które ciągnęli go przyjaciele. Toteż nie walczył już więcej z tym tajemniczym bólem i przepędzał dni z obojętnością człowieka, który nie liczy na jutro. Nie wierząc w przyszłość, nie robił żadnych planów i w skrytości posłał Bogu swoją dymisję z życia, czekając, kiedy zostanie przyjęta.
Autor: Théophile Gautier
0
Nic z tego, co jest piękne, nie jest nieodzowne. Można by usunąć kwiaty, świat nie ucierpiałby na tym materialnie: ale któż chciałby, aby znikły z ziemi kwiaty? raczej wyrzekłbym się kartofli niż róż i sądzę, iż na świecie znajdzie się ledwie jeden utylitarysta zdolny wyrwać grządkę tulipanów, aby zasadzić na niej kapustę.
Autor: Théophile Gautier
0
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Théophile Gautier
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy