Jeżeli zaspokajamy własne kaprysy, podczas gdy ludziom grozi śmierć głodowa, a pewne agencje mogłyby z rozsądną skutecznością zamienić nasze skromne dary pieniężne w życiodajny pokarm i lekarstwa, to jak możemy uważać się za lepszych od człowieka, który obojętnie mija tonące dziecko?
Jeżeli zaspokajamy własne kaprysy, podczas gdy ludziom grozi śmierć głodowa, a pewne agencje mogłyby z rozsądną skutecznością zamienić nasze skromne dary pieniężne w życiodajny pokarm i lekarstwa, to jak możemy uważać się za lepszych od człowieka, który obojętnie mija tonące dziecko?