Zdobywać, szarpać się, dochodzić już do jakiejś mety, krwawo w dodatku dochodzić, już nie po głazach i cierniach, a po marzeniach własnych nogami deptać, co stokroć gorzej boli, kiedy tylko ręką po coś wystarczy sięgnąć, aby dostać, a potem odchodzić - nie jest przecież człowieczym przeznaczeniem. W ten sposób nigdzie donikąd człowiek nie dojdzie, bo odwrót choćby - nawet najlepszy - mniej siły daje niż najboleśniejsza klęska.
Zdobywać, szarpać się, dochodzić już do jakiejś mety, krwawo w dodatku dochodzić, już nie po głazach i cierniach, a po marzeniach własnych nogami deptać, co stokroć gorzej boli, kiedy tylko ręką po coś wystarczy sięgnąć, aby dostać, a potem odchodzić - nie jest przecież człowieczym przeznaczeniem. W ten sposób nigdzie donikąd człowiek nie dojdzie, bo odwrót choćby - nawet najlepszy - mniej siły daje niż najboleśniejsza klęska.