Cytat

Wreszcie są gotowi. Pułkownik Moravec czeka na nich przy halifaksie. Silniki samolotu już pracują. (...) Moravec ściska dłoń Kubiša, życząc mu powodzenia. Gdy odwraca się do Gabčika, ten prosi go o chwilę rozmowy na osobności. Moravec krzywi się w duchu. Obawia się, że żołnierz w ostatniej chwili porzuci misję, i zaczyna żałować tego, co przekazał tym chłopcom, gdy dokonał wyboru: żeby nie wahali się powiedzieć mu, jeżeli poczują, że nie udźwigną powierzonego im zadania. Dodał, że zmiana zdania, to żaden wstyd. Nadal tak myśli, a