Istnieją dwa rodzaje strachu - przynajmniej taką mam teorię. Jest strach telewizyjny i prawdziwy strach. Myślę, że przechodzimy przez życie, znając tylko strach telewizyjny. Tak jak wówczas, gdy czekamy u lekarza na wyniki badań krwi albo kiedy wracamy do domu z biblioteki po ciemku i wyobrażamy sobie bandytów w krzakach. Tak naprawdę nie boimy się tych bzdur, bo w głębi serca wiemy, że wyniki badania okażą się prawidłowe i w krzakach nie siedzi żadne bandzior. Dlaczego ? Bo takie rzeczy zdarzają się ludziom tylko w telewizji.
Istnieją dwa rodzaje strachu - przynajmniej taką mam teorię. Jest strach telewizyjny i prawdziwy strach. Myślę, że przechodzimy przez życie, znając tylko strach telewizyjny. Tak jak wówczas, gdy czekamy u lekarza na wyniki badań krwi albo kiedy wracamy do domu z biblioteki po ciemku i wyobrażamy sobie bandytów w krzakach. Tak naprawdę nie boimy się tych bzdur, bo w głębi serca wiemy, że wyniki badania okażą się prawidłowe i w krzakach nie siedzi żadne bandzior. Dlaczego ? Bo takie rzeczy zdarzają się ludziom tylko w telewizji.