Cytat

Było mi z nim tak dobrze, jakbyśmy się nigdy nie rozstawali i jakby nie minęło tyle czasu[...]Axel siedział zamyślony pod drzewem. Po chwili usiadłam obok niego, nie dbając o to, że trawa poplami moją jasną letnią suknię i różowe pantofelki. - Ja też go podziwiam -powiedział Axel. - Jak ja cenił sobie prostotę. Przebijał się przez całą tę niepotrzebną otoczkę, by dotrzeć do prawdy.