Kiedyś stworzyłem wokół siebie wysoki mur, bardzo gruby i sięgał aż pod samo niebo. Wykonany był z solidnego budulca, zaprawę zaś stanowiła rozpacz, która spajała mocniej od cementu. Nie ma już po nim śladu, bo runął. Cicho i niepozornie, bez spektakularnego zawalenia, a towarzyszący temu hałas i łoskot odczuwałem jedynie w swojej duszy. Miałem dość budzenia się w nocy z mokrą od łez poduszką i pękniętym sercem.
Kiedyś stworzyłem wokół siebie wysoki mur, bardzo gruby i sięgał aż pod samo niebo. Wykonany był z solidnego budulca, zaprawę zaś stanowiła rozpacz, która spajała mocniej od cementu. Nie ma już po nim śladu, bo runął. Cicho i niepozornie, bez spektakularnego zawalenia, a towarzyszący temu hałas i łoskot odczuwałem jedynie w swojej duszy. Miałem dość budzenia się w nocy z mokrą od łez poduszką i pękniętym sercem.