Dlaczego warto? REJESTRACJA

Cytat

Charlotta podeszła do rzekomo mahoniowego stolika z szufladką. Oparła na nim rękę. Stolik był brzydki, trudno zaprzeczyć, ale nic jej przecież nie zrobił. - Zawsze chciałam cię spytać - powiedziała (rzeczowo, bez kokieterii) - czemu go zamykasz? Chcesz, żeby tu stał? Obrzydliwie toporny grat. - Daj mu spokój - odrzekłem. Akurat zwiedzałem Campingi W Skandynawii. - Masz do niego klucz? - Schowany. - Oj, Hum... - Trzymam tam listy miłosne. Posłała mi jedno z tych spojrzeń zranionej łani, które tak mnie irytowały, a potem - nie w

Autor: Vladimir Nabokov
0

Więcej cytatów od tego autora

Ponieważ wykorzystałeś mą dogłębną
Autor: Vladimir Nabokov
0
Czy te widmowe zbiry idą po mnie?
Autor: Vladimir Nabokov
0
W umieraniu najstraszniejsze wydaje mi się to, że człowiek jest zdany tylko na siebie.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Od żadnego pisarza w wolnym kraju nie można wymagać, żeby zawracał sobie głowę tym, gdzie dokładnie leży granica między postrzeganiem zmysłowym a zmysłowością.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Życie ludzkie można przyrównać do osoby tańczącej wokół siebie we wciąż nowych wcieleniach.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Jak panu dobrze wiadomo, noszę go [krzyżyk na złotym łańcuszku] wyłącznie z powodów sentymentalnych. A sentyment staje się uciążliwy. W końcu jest coś nazbyt fizycznego w próbie zachowania cząstki dzieciństwa na swoim mostku.
Autor: Vladimir Nabokov
0
W sprawach sztuki "awangarda" znaczy niewiele więcej niż schlebianie pewnym przekornym filisterskim gustom (...)
Autor: Vladimir Nabokov
0
Adept, który pragnie umrzeć, przede wszystkim powinien nauczyć się rzucać mentalny obraz samego siebie na swą wewnętrzną szkolną tablicę.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Była to miłość od pierwszego wejrzenia, od ostatniego wejrzenia, od każdego, wszelkiego wejrzenia.
Autor: Vladimir Nabokov
0
Być może po raz pierwszy w ciągu tego roku spędzonego z Margot wyraźnie sobie uświadomił Albinus, iż na jego życiu osiadła cienka, oślizgła warstewka ohydy. Teraz jednak los z olśniewającą wyrazistością dawał mu znaki, że pora się ocknąć; Albinus słyszał to gromkie wezwanie; rozumiał, jak niecodzienną ma szansę wznieść swoje życie na dawny poziom; z całą przytomnością rozpaczy zdawał też sobie sprawę, że gdyby w tym akurat momencie wrócił do żony, pojednanie, które w normalnych okolicznościach byłoby niemożliwe, dokonałoby się
Autor: Vladimir Nabokov
0
Wszystkie cytaty tego autora
REKLAMA
+ Dodaj nowy cytat
Autor
Vladimir Nabokov
Autor - Vladimir Nabokov
Wszystkie cytaty tego autora
Reklamy