Ludzki umysł jest zdumiewający. Chroni nas, gdy sami tego nie potrafimy. Czasami, kiedy powstrzymujemy ból i staje się zbyt ciężki lub sięga zbyt głęboko, musimy się mu poddać, pozwolić, by nas powalił i pociągnął za sobą. Kiedy już sięgniemy dna, możemy tam chwilę w spokoju odpocząć. Potem, kiedy ból złagodnieje i znów jesteśmy gotowi stawić czoła światu, możemy wrócić na powierzchnię.
Ludzki umysł jest zdumiewający. Chroni nas, gdy sami tego nie potrafimy. Czasami, kiedy powstrzymujemy ból i staje się zbyt ciężki lub sięga zbyt głęboko, musimy się mu poddać, pozwolić, by nas powalił i pociągnął za sobą. Kiedy już sięgniemy dna, możemy tam chwilę w spokoju odpocząć. Potem, kiedy ból złagodnieje i znów jesteśmy gotowi stawić czoła światu, możemy wrócić na powierzchnię.