Może tlił się w nas lęk przed nadmiarem niezaprogramowanego ściśle czasu, który mógłby nas skłonić do zbyt otwartych rozmów na najważniejsze tematy. Od lat udawało nam się umiejętnie zostawiać je na uboczu i odkładać na jutro. Na niekończące się jutro, którego nieubłagany porządek i rytm codzienności, inne wymogi otoczenia i dyktando czasu pozostawiają wszystko znowu w sferze planów, uniemożliwiają, a nawet zabijają nadzieję.
Może tlił się w nas lęk przed nadmiarem niezaprogramowanego ściśle czasu, który mógłby nas skłonić do zbyt otwartych rozmów na najważniejsze tematy. Od lat udawało nam się umiejętnie zostawiać je na uboczu i odkładać na jutro. Na niekończące się jutro, którego nieubłagany porządek i rytm codzienności, inne wymogi otoczenia i dyktando czasu pozostawiają wszystko znowu w sferze planów, uniemożliwiają, a nawet zabijają nadzieję.