Kiedy w połowie XVIII wieku na wzgórzu św. Jerzego we Lwowie wzniesiono okazałą barokową cerkiew św. Jura, stała się ona architektoniczną dominantą miasta, widoczną zewsząd. To, rzecz jasna, denerwowało wielu rzymskich katolików, ponieważ katedra św. Jura należy do wiernych obrządku wschodniego. Odpłacono im po niespełna dwustu latach, kiedy na placu Przy Dworcu wystrzeliła we Lwowskie niebo wysoka wieża neogotyckiego kościoła św. Elżbiety. Zasłonił on katedrę św. Jura od strony dworca kolejowego. Od tamtej pory goście Lwowa
Kiedy w połowie XVIII wieku na wzgórzu św. Jerzego we Lwowie wzniesiono okazałą barokową cerkiew św. Jura, stała się ona architektoniczną dominantą miasta, widoczną zewsząd. To, rzecz jasna, denerwowało wielu rzymskich katolików, ponieważ katedra św. Jura należy do wiernych obrządku wschodniego. Odpłacono im po niespełna dwustu latach, kiedy na placu Przy Dworcu wystrzeliła we Lwowskie niebo wysoka wieża neogotyckiego kościoła św. Elżbiety. Zasłonił on katedrę św. Jura od strony dworca kolejowego. Od tamtej pory goście Lwowa