To śmieszne: kiedyś myślałem, że człowiek umierający dostrzega pustotę rzeczy, ulotność sławy, żądzy, sztuki i tak dalej. Zdawało mi się, że najdroższe wspomnienia więdną wówczas w nikłe skrawki tęczy - a teraz sam czuję, że jest dokładnie na odwrót: moje najbanalniejsze uczucia, a także cudze, urastają do niebotycznych rozmiarów. Cały system słoneczny jest zaledwie odbiciem w kryształku mojego (albo Twojego) zegarka. Im bardziej się kurczę, tym bardziej się rozrastam. Jest to zjawisko, podejrzewam, niezwykłe. Całkowite odrzuc
To śmieszne: kiedyś myślałem, że człowiek umierający dostrzega pustotę rzeczy, ulotność sławy, żądzy, sztuki i tak dalej. Zdawało mi się, że najdroższe wspomnienia więdną wówczas w nikłe skrawki tęczy - a teraz sam czuję, że jest dokładnie na odwrót: moje najbanalniejsze uczucia, a także cudze, urastają do niebotycznych rozmiarów. Cały system słoneczny jest zaledwie odbiciem w kryształku mojego (albo Twojego) zegarka. Im bardziej się kurczę, tym bardziej się rozrastam. Jest to zjawisko, podejrzewam, niezwykłe. Całkowite odrzuc