To fascynujące obserwować, jak na drodze wiary przechodzi się przez kolejne etapy: stanie przed Bogiem i mówienie, stanie przed Bogiem i mówienie Mu, że chciałoby się milczeć, wreszcie - realne milczenie, gdy człowiek odarty przez życie z dobrego mniemania o sobie, poczucia wszechkontroli i samowystarczalności jedyne, co ma, to możliwość powiedzenia "ufam". Dlatego Bogu łatwiej dobrać się do tych, co wiedzą, że są głodni. I gdzieś w tym miejscu zaczyna się wiara. Wszystko, co wcześniej, to (tylko lub aż) religijność.
To fascynujące obserwować, jak na drodze wiary przechodzi się przez kolejne etapy: stanie przed Bogiem i mówienie, stanie przed Bogiem i mówienie Mu, że chciałoby się milczeć, wreszcie - realne milczenie, gdy człowiek odarty przez życie z dobrego mniemania o sobie, poczucia wszechkontroli i samowystarczalności jedyne, co ma, to możliwość powiedzenia "ufam". Dlatego Bogu łatwiej dobrać się do tych, co wiedzą, że są głodni. I gdzieś w tym miejscu zaczyna się wiara. Wszystko, co wcześniej, to (tylko lub aż) religijność.