(...) ciepło ich rozmarza, oddają się w swoim sercu podobnemu marzeniu, tak słodkiemu, tak słabemu. Czują się dobrze, z zaufaniem spoglądają na żółte ściany, ludzi; znajdują, że świat jest dobry, jaki jest, właśnie taki, jaki jest, i każde z nich czerpie na razie sens życia z życia drugiego. Niedługo oboje będą stanowili tylko jedno życie, życie powolne i ciepłe, które zgoła nie będzie mieć sensu - ale tego nie zauważą.
(...) ciepło ich rozmarza, oddają się w swoim sercu podobnemu marzeniu, tak słodkiemu, tak słabemu. Czują się dobrze, z zaufaniem spoglądają na żółte ściany, ludzi; znajdują, że świat jest dobry, jaki jest, właśnie taki, jaki jest, i każde z nich czerpie na razie sens życia z życia drugiego. Niedługo oboje będą stanowili tylko jedno życie, życie powolne i ciepłe, które zgoła nie będzie mieć sensu - ale tego nie zauważą.