Cóż będę robił? W środku wielkiego nieporządku ciągle uważam się za chorągiewkę na dachu, która po nie kończących się obrotach musi w końcu wskazać północ, południe. Porównywanie kogoś do chorągiewki na dachu zdradza brak wyobraźni: widzi się tylko obroty, nie zaś intencje: koniec strzałki, który chce zatrzymać się i pozostać w strudze wiatru.
Cóż będę robił? W środku wielkiego nieporządku ciągle uważam się za chorągiewkę na dachu, która po nie kończących się obrotach musi w końcu wskazać północ, południe. Porównywanie kogoś do chorągiewki na dachu zdradza brak wyobraźni: widzi się tylko obroty, nie zaś intencje: koniec strzałki, który chce zatrzymać się i pozostać w strudze wiatru.