Wszystko, co do niego należało, skłaniało ją do płaczu: piżama pod poduszką, kapcie wyglądające dla niej zawsze jak kapcie chorego, wspomnienie jego odbicia w lustrze, gdy on się rozbierał, a ona przy toaletce czesała się na noc, zapach jego skóry, który jeszcze długo po śmierci trwał na jej skórze. W połowie byle czynności rzucała wszystko i uderzała dłonią o czoło, przypomniawszy sobie nagle, że zapomniała mu powiedzieć to i owo. Co chwila dręczyło ją jedno z tych najzwyklejszych pytań, na które tylko on potrafił jej o
Wszystko, co do niego należało, skłaniało ją do płaczu: piżama pod poduszką, kapcie wyglądające dla niej zawsze jak kapcie chorego, wspomnienie jego odbicia w lustrze, gdy on się rozbierał, a ona przy toaletce czesała się na noc, zapach jego skóry, który jeszcze długo po śmierci trwał na jej skórze. W połowie byle czynności rzucała wszystko i uderzała dłonią o czoło, przypomniawszy sobie nagle, że zapomniała mu powiedzieć to i owo. Co chwila dręczyło ją jedno z tych najzwyklejszych pytań, na które tylko on potrafił jej o