Często dopiero później myślimy, że jeden krok, jakieś działanie, gdybyśmy go nie zaniechali, mogłoby odmienić nasze życie. Daremne rozważania? Nie warto wracać, bo do niczego już wrócić nie można? Ale może to wspominanie jest jedyną drogą, żeby siebie samego przynajmniej zrozumieć i pogodzić się ze sobą, wybaczyć? Tak jak ja, Romo, próbuję wybaczyć tobie.
Często dopiero później myślimy, że jeden krok, jakieś działanie, gdybyśmy go nie zaniechali, mogłoby odmienić nasze życie. Daremne rozważania? Nie warto wracać, bo do niczego już wrócić nie można? Ale może to wspominanie jest jedyną drogą, żeby siebie samego przynajmniej zrozumieć i pogodzić się ze sobą, wybaczyć? Tak jak ja, Romo, próbuję wybaczyć tobie.