[...] Bóg ma wojsko dusz, to Jego dzieci, dobre i nie bardzo, patrzy na nie po swojemu, ma z nimi własne porachunki. Ciało zaś jest workiem kości i reproduktorem nowych worków, przypadkową kryjówką, kolonią poprawczą duszy. Ciało dla Niego się nie liczy. Dlatego jest takie dziurawe, szybko psujące się. O ciało należy troszczyć się samemu.
[...] Bóg ma wojsko dusz, to Jego dzieci, dobre i nie bardzo, patrzy na nie po swojemu, ma z nimi własne porachunki. Ciało zaś jest workiem kości i reproduktorem nowych worków, przypadkową kryjówką, kolonią poprawczą duszy. Ciało dla Niego się nie liczy. Dlatego jest takie dziurawe, szybko psujące się. O ciało należy troszczyć się samemu.