(...) czyżby naprawdę pamiętało się nie człowieka, tylko nawarstwione na nim swoje własne uczucia, a strata dlatego właśnie jest tak bolesna, że zmusza do długiego i nieporadnego chwytania nimi pustki - jak siłą oderwanymi mackami?...
(...) czyżby naprawdę pamiętało się nie człowieka, tylko nawarstwione na nim swoje własne uczucia, a strata dlatego właśnie jest tak bolesna, że zmusza do długiego i nieporadnego chwytania nimi pustki - jak siłą oderwanymi mackami?...