(...) Jednak najlepszym wskaźnikiem pozostał śpiew, jedyny znak, który sprawiał, że przystawałam przed drzwiami, chowając się w cieniu. Niezależnie od tego, jak pięknie brzmiał jej głos w melodiach, które znałam na pamięć, wiedziałam, że czai się w tym coś potencjalnie okropnego.
(...) Jednak najlepszym wskaźnikiem pozostał śpiew, jedyny znak, który sprawiał, że przystawałam przed drzwiami, chowając się w cieniu. Niezależnie od tego, jak pięknie brzmiał jej głos w melodiach, które znałam na pamięć, wiedziałam, że czai się w tym coś potencjalnie okropnego.