Przez cale życie oczekiwała jakiejś zmiany, z dnia na dzień liczyła, ze wreszcie wszystko się wyjaśni, usprawiedliwi, nabierze sensu, żecoś się wreszcie okaże. Cale jej życie było ustawicznym zamiarem, ambitnym projektem, niecierpliwym, gniewnym wyczekiwaniem. Wszystkie te rzeczy nie pozamykane, nie dokonane, musiały prowadzić do jakiegoś wniosku, coś definitywnego spowodować. Starość była procesem rozpadania się tych złudzeń. Wydawało się niemożliwością, aby to było wszystko, a jednak to było wszystko.
Przez cale życie oczekiwała jakiejś zmiany, z dnia na dzień liczyła, ze wreszcie wszystko się wyjaśni, usprawiedliwi, nabierze sensu, żecoś się wreszcie okaże. Cale jej życie było ustawicznym zamiarem, ambitnym projektem, niecierpliwym, gniewnym wyczekiwaniem. Wszystkie te rzeczy nie pozamykane, nie dokonane, musiały prowadzić do jakiegoś wniosku, coś definitywnego spowodować. Starość była procesem rozpadania się tych złudzeń. Wydawało się niemożliwością, aby to było wszystko, a jednak to było wszystko.