Najważniejsze jest zawsze teraz, które pcha człowieka w przyszłość. Bez względu na to, jakie historie człowiek opowiada w kółko sobie i innym, w rzeczywistości zawsze jest nagi, wydany na pastwę teraźniejszości, niczym dziób łodzi tnący wciąż nowe wody; przeszłość zostaje z tyłu, nieistotna, odrywa się od życia, jej formy zmieniają się w puste skorupy. Problem w tym, że zawsze i tak się żyje, aż do końca. I trzeba coś robić.
Najważniejsze jest zawsze teraz, które pcha człowieka w przyszłość. Bez względu na to, jakie historie człowiek opowiada w kółko sobie i innym, w rzeczywistości zawsze jest nagi, wydany na pastwę teraźniejszości, niczym dziób łodzi tnący wciąż nowe wody; przeszłość zostaje z tyłu, nieistotna, odrywa się od życia, jej formy zmieniają się w puste skorupy. Problem w tym, że zawsze i tak się żyje, aż do końca. I trzeba coś robić.