Mój ojciec był furiatem. Człowiekiem zabetonowanym w swoich nieokreślonych frustracjach, i pamiętam, że bardzo wcześnie nauczyłem się nie bać, rozmawiając z nim, wmawiać sobie, że najwyżej mnie uderzy, że tak naprawdę nie może mi nic zrobić. Rozmawiając z nim, zawsze patrzyłem przez niego, jakby był powietrzem, po chwili stawał się tylko mówiącą plamą.
Mój ojciec był furiatem. Człowiekiem zabetonowanym w swoich nieokreślonych frustracjach, i pamiętam, że bardzo wcześnie nauczyłem się nie bać, rozmawiając z nim, wmawiać sobie, że najwyżej mnie uderzy, że tak naprawdę nie może mi nic zrobić. Rozmawiając z nim, zawsze patrzyłem przez niego, jakby był powietrzem, po chwili stawał się tylko mówiącą plamą.