Często się słyszy o pisarzach, którzy rosną i pęcznieją wraz ze swym tematem, choćby się on wydawał pospolity. Cóż dopiero ja, który piszę o tym Lewiatanie? Nieświadomnie pismo moje rozrasta się w wielkie litery afisza. Dajcież mi pióro kondora! Dajcie mi krater Wezuwiusza miast kałamarza! Podtrzymujcie mnie za ręce, przyjaciele! Albowiem czynność spisywania moich myśli o Lewiatanie utrudza mnie, aż omdlewam od ich dalekosiężnego rozmachu, obejmującego tak wiele, że chyba włączony tu być musi cały krąg nauk, wszystkie generacje
Często się słyszy o pisarzach, którzy rosną i pęcznieją wraz ze swym tematem, choćby się on wydawał pospolity. Cóż dopiero ja, który piszę o tym Lewiatanie? Nieświadomnie pismo moje rozrasta się w wielkie litery afisza. Dajcież mi pióro kondora! Dajcie mi krater Wezuwiusza miast kałamarza! Podtrzymujcie mnie za ręce, przyjaciele! Albowiem czynność spisywania moich myśli o Lewiatanie utrudza mnie, aż omdlewam od ich dalekosiężnego rozmachu, obejmującego tak wiele, że chyba włączony tu być musi cały krąg nauk, wszystkie generacje