A mawiał w ten sposób: w polskich książkach bohaterowie nigdy nie chodzą za stodołę za małą lub większą potrzebą, zawsze mają pusty pęcherz i czyste jelita, nie czkają, nie miewają zgagi po przepiciu. A jeśli koniecznie muszą umrzeć, to zawsze umierają malowniczo i z niezbędnym romantycznym gestem. Preferowane są dwa warianty zejściapolskiego bohatera z tego świata: albo na polu bitwy, oczywiście po pokonaniu wroga, albo z artystycznej gruźlicy, koniecznie w paryskiej mansardzie, z kieliszkiem szampana dobrego rocznika i najle
A mawiał w ten sposób: w polskich książkach bohaterowie nigdy nie chodzą za stodołę za małą lub większą potrzebą, zawsze mają pusty pęcherz i czyste jelita, nie czkają, nie miewają zgagi po przepiciu. A jeśli koniecznie muszą umrzeć, to zawsze umierają malowniczo i z niezbędnym romantycznym gestem. Preferowane są dwa warianty zejściapolskiego bohatera z tego świata: albo na polu bitwy, oczywiście po pokonaniu wroga, albo z artystycznej gruźlicy, koniecznie w paryskiej mansardzie, z kieliszkiem szampana dobrego rocznika i najle