Nagle mam wrażenie, że na świecie jest tylko tych dwoje, pędzą ku sobie na oślep, zdarzając się, obejmując, tracą równowagę i wpadają na ścianę. Dopiero wtedy nieruchomieją, wtuleni w siebie jak jedna, niepodzielna istota.
Nagle mam wrażenie, że na świecie jest tylko tych dwoje, pędzą ku sobie na oślep, zdarzając się, obejmując, tracą równowagę i wpadają na ścianę. Dopiero wtedy nieruchomieją, wtuleni w siebie jak jedna, niepodzielna istota.