W pierwszej połowie życia nie zdajemy sobie sobie sprawy ze szczęścia, dopóki go nie stracimy. Potem przychodzi wiek drugi, kiedy z chwilą, gdy zaczynamy przeżywać szczęście, wiemy już, że w końcu je stracimy. Wiek trzeci (prawdziwa starość), kiedy przewidywanie utraty szczęścia uniemożliwia jego przeżycie.
W pierwszej połowie życia nie zdajemy sobie sobie sprawy ze szczęścia, dopóki go nie stracimy. Potem przychodzi wiek drugi, kiedy z chwilą, gdy zaczynamy przeżywać szczęście, wiemy już, że w końcu je stracimy. Wiek trzeci (prawdziwa starość), kiedy przewidywanie utraty szczęścia uniemożliwia jego przeżycie.