Ludzie mówią o smutku, jak o czymś łagodnym, czymś z wody i łez. Ale prawdziwy smutek nie jest łagodny. Prawdziwy smutek jest czymś z ognia i skały. Spala twoje serce, miażdży twoją duszę pod ciężarem gór. To niszczy i nawet jeśli oddychasz, nie poddajesz się, umrzesz. Osoba, którą byłeś przed chwilą, umiera w dźwięku krzyczącego metalu i impetu jakiego złego kierowcy. Odchodzi. Wszystko stałe, wszystko prawdziwe odchodzi. To nie wróci.
Ludzie mówią o smutku, jak o czymś łagodnym, czymś z wody i łez. Ale prawdziwy smutek nie jest łagodny. Prawdziwy smutek jest czymś z ognia i skały. Spala twoje serce, miażdży twoją duszę pod ciężarem gór. To niszczy i nawet jeśli oddychasz, nie poddajesz się, umrzesz. Osoba, którą byłeś przed chwilą, umiera w dźwięku krzyczącego metalu i impetu jakiego złego kierowcy. Odchodzi. Wszystko stałe, wszystko prawdziwe odchodzi. To nie wróci.