W ten to sposób już jako małe dziecko miałem zawsze do wyboru dwa światy, świat rodziców, który zawsze odbierałem jako nudny i wyłącznie uciążliwy, oraz świat (...) składający się w ogóle - jak się zdawało - z samych niesamowitych przygód, w którym świecie to człowiek nigdy nie mógł się nudzić i w którym w istocie zawsze miało ochotę żyć wiecznie, w którym oczywistością było pragnąć, żeby się nigdy nie kończył, a wynikającą z tego konsekwencją było znów automatyczne pragnienie, by żyć w nim wiecznie, czyli w nieskończoność.
W ten to sposób już jako małe dziecko miałem zawsze do wyboru dwa światy, świat rodziców, który zawsze odbierałem jako nudny i wyłącznie uciążliwy, oraz świat (...) składający się w ogóle - jak się zdawało - z samych niesamowitych przygód, w którym świecie to człowiek nigdy nie mógł się nudzić i w którym w istocie zawsze miało ochotę żyć wiecznie, w którym oczywistością było pragnąć, żeby się nigdy nie kończył, a wynikającą z tego konsekwencją było znów automatyczne pragnienie, by żyć w nim wiecznie, czyli w nieskończoność.