Spoza pięknej szaty renesansu wyjrzało wymalowane, zniszczone oblicze ulicznicy. Spoza uroku estetycznie wyuzdanej biesiady wychyliła się pożoga wojny światowej i groza zwierzęcej rewolucji rosyjskiej. Spoza żądzy używania życia wynurzył się ponury cień światowego kryzysu i bezrobocia. Spoza zuchwałych porywów "nadczłowieka" ukazało się widmo człowieka-maszyny, niewolnika bez duszy.
Nigdy walki między ludźmi nie przybrały bardziej ostrego charakteru, jak za panowania demokracji. Przecież towarzyszący rządom demokratycznym i z nim logicznie związany ustrój kapitalistyczno-liberalny zaostrzył walkę o byt do ostateczności i rozpalił powszechną żądze pieniędzy, choćby po trupach. Co więcej, raz po raz rzucał narody przeciw sobie do bezrozumnych wojen, w których stawką istotną i często jedyną bywały interesy wielkiego kapitału, narodom na ogół obce i zazwyczaj szerokim rzeszom nie znane.
Więcej