Melissa Panarello

Wiem, nie akceptuję zmian. Jestem zbytnią tradycjonalistką, za bardzo przywiązaną do wspomnień i, paradoksalnie, przywiązaną do fantazji na temat przyszłości. I to dlatego moja teraźniejszość jest tak niespokojna, chociaż szczęśliwa - mieszam przeszłość, przyszłość i teraźniejszość, jakby z tego zaczynu mogło powstać wyśmienite ciasto. Ciasto, które przynosząc zło, czyni dobro. Ciasto, które jest dobre dzięki licznym przeciwstawnym składnikom.

Ale w życiu zdarza się i tak, że któregoś dnia pojawia się ów strażnik więzienny, który ofiarowuje ci oba klucze, by uwolnić twe dusze. Zmysłowość i Miłość są wtedy wolne i wzbijają się do lotu. Czujesz się dobrze, wolna i zaspokojona, a twój umysł i twoje ciało o nic więcej nie proszą, już nie zadręczają cię swymi prośbami. Niczym słodka tajemnica zostają uwolnione przez tę dłoń, która wie, jak cię pieścić, jak przyprawić cię o drżenie i sama myśl o tej dłoni rozpala twe ciało i umysł.