Mahatma Gandhi

Mahatma Gandhi - biografia, życie i twórczość

Mahatma Gandhi, a właściwie Mohandas Karamchand Gandhi urodził się 2 października 1869 roku w Porbandarze, został postrzelony i zmarł 30 stycznia 1948 roku w New Delhi. By wyzwolić Indie spod wpływów brytyjskich stosował pokojowy opór. Był niezwykle inteligentnym idealistą, a słowa, które pisał, lub wypowiadał mają w sobie ogromne pokłady mądrości. 

Mahatma Gandhi – dzieciństwo

Gandhi urodził się w hinduskiej rodzinie zajmującej się handlem. Był owocem związku Karamchanda Gandhiego (urzędnika państwowego) i jego czwartej żony Putlibaj. Wychowywany głównie przez matkę, żarliwą wyznawczynię Winszuizmu.

Jako zaledwie trzynastoletni chłopak ożenił się ze swoją rówieśniczką Kasturbą Makharji. Razem mieli czterech synów. 

Mahatma Gandhi – edukacja

Nie był wybitnym uczniem, dostał się jednak na uniwersytet w Bombaju. Czuł się ograniczony przez własną kastę. Chciał poszerzać horyzonty, co w Indiach było trudne do osiągnięcia. Skorzystał więc z pierwszej lepszej okazji i przeniósł się na studia do Wielkiej Brytanii. W brytyjskim University College dalej uczył się prawa. Próbował się zaaklimatyzować, jednak nawet jego żołądek – nieprzyzwyczajony do różnych potraw – odmawiał posłuszeństwa. Był to też czas zainteresowanie się filozofią i różnymi religiami. 

Mahatma Gandhi – początki kariery prawniczej

W 1891 roku wrócił do Indii. Wtedy też dowiedział się o śmierci matki. Próbował podjąć praktykę zawodową, jednak konkurencja na rynku była zbyt duża. Gandhi czuł, że go to przerasta. Przeniósł się na prowincję i utrzymywał z pisania pism urzędowych. To zajęcie nie trwało jednak długo, gdyż naraził się brytyjskiemu oficerowi. Brakowało mu pieniędzy, więc w 1893 roku bez wahania przyjął propozycję pracy w RPA. 

Mahatma Gandhi – działalność na rzecz praw obywatelskich w Republice Południowej Afryki

W RPA Gandhi spędził aż 21 lat swojego życia. Zaraz po przybyciu do tego kraju zaskoczyła go mocna dyskryminacja ze względu na kolor skóry i pochodzenie. Kraj ten był kolonią Brytyjską, więc to głównie obywatele Anglii prześladowali innych. Gandhi skończył pracę już rok później, i miał wracać do ojczyzny. Jednak, gdy dowiedział się o projekcie ustawy, która pozbawia Hindusów praw wyborczych to zdecydował się pozostać w RPA. Stanął na czele opozycji i zaczął protestować wraz z innymi. Zwrócił uwagę medialną na dyskryminowane społeczności etniczne. 

W 1894 roku pomógł założyć Hinduski Kongres Natalu, w którym pełnił funkcję sekretarza. Dwa lata później, na krótko odwiedził Indie i zabrał stamtąd żonę i dzieci. W 1897 roku został zaatakowany przez tłum białych osadników. Chociaż udało mu się uciec to nie wniósł oskarżeń przeciwko atakującym. 

W 1900 roku brał udział w wojnie burskiej. Umacniał wtedy znaczenie hindusów. Szkolił swoich rodaków, którzy dzięki temu mogli pomagać oddziałom brytyjskim. Gandhi i inny walczący hindusi zostali odznaczeni medalem Królowej Afryki Południowej. 

W 1906 r. rząd Transwalu ogłosił nową ustawę, która zmuszała do rejestracji członków społeczności hinduskiej i chińskiej. W tym roku Gandhi po raz pierwszy zastosował postawę nazwaną satyagraha (przywiązanie do prawdy), czyli pokojowy protest. Chociaż rząd zaostrzał represje to wpływ opinii publicznej, która wybrała stronę protestujących, był zbawienny. Rząd Jana Christiana Smutsa był zmuszony do zawarcia z Gandhim kompromisu. 

Mahatma Gandhi – powrót do ojczyzny i walka o niepodległość

W 1915 roku na dobre powrócił do Indii. Niemal od razu został członkiem Indyjskiego Kongresu Narodowego. Otrzymał przydomek Mahatma, co znaczyło, że był wielki duchem. W 1920 roku objął kierownictwo nad Kongresem i rozpoczął walkę o niepodległość Indii. Po licznych pokojowych manifestacjach i protestach, krwawo tłumionych przez Brytyjczyków, Gandhi został skazany na 6 lat więzienia. Przedterminowo zwolniono go z aresztu i wrócił do dalszych działań. W Kongresie doszło do rozłamu. 

W 1928 na Kongresie w Kalkucie wydano uchwałę w której rząd brytyjski miał nadać Indiom status dominium, inaczej hindusi mieli rozpocząć akcję biernego oporu, aż do uzyskania pełnej niepodległości.

W 1934 roku wycofał się z działań w Indyjskim Kongresie Narodowym. Do partii wrócił dopiero dwa lata później. Działał na rzecz zniesienia kast. Był przeciwko uczestniczeniu Indii w II wojnie światowej, skoro nie była to gwarancją uzyskania niepodległości kraju. Aresztowano go w 1942 roku. W ciągu następnych dwóch lat, gdy on był więziony, zmarła jego żona i syn. Został wypuszczony pod koniec wojny i wtedy też Brytyjczycy zdecydowali się na oddanie władzy w ręce Hindusów. 

Gandhi nie popierał planu zaproponowanego przez Brytyjczyków. Jednak Kongres odrzucił jego wątpliwości i zdecydowano się na współdzielenie władzy wraz z Ligą Muzułmańską. W późniejszych latach spowodowało to wiele zamieszek na tle religijnym. 

Kongres zaakceptował plan podziału Indii, który brał pod uwagę wyznawaną przez ludność religię. Chociaż Gandhi tego nie popierał to jednak został przekonany, że to najlepsze wyjście. Udało się to dzięki argumentom o grożącej im wojnie domowej. Nie był zadowolony z rozłamu i ciężko mu było świętować odzyskaną niepodległość. 

Po rozłamie próbował działać na rzecz przywrócenia hindusko-islamskiej jedności. Wierzył w pokój i pojednanie. Widząc jednak, że wrogie nastroje zaczynają narastać Gandhi zdecydował się na głodówkę, która miała trwać aż do czasu złagodzenia konfliktu. Miał ogromny wpływ na społeczeństwo, a jego sprzeciw w postaci głodówek naprawdę przynosił efekty! 

Mahatma Gandhi – śmierć 

30 stycznia 1948 Gandhi został postrzelony w drodze na spotkanie modlitewne. Sprawdzą był Nathuram Godse, hinduski fanatyk, działacz skrajnie prawicowych organizacji i dziennikarz. Ostatnimi słowami Mahatma Gandhiego było „He Ram!”, czyli „O Boże!”. Uznaje się to, za niezwykły objaw duchowości tego wyjątkowego mężczyzny.