Człowiek - vulnetatus in natutalibus - jęczy i krzyczy do Boga, ponieważ pragnie powrócić do swej pierwotnej wolności. Jego płacz jest głęboki i istotowy. Człowiek upadły płacze całym swym zranionym jestestwem również wtedy, gdy się śmieje, gdy się bawi i wtedy, gdy nie chce przyznać się do swego wielkiego bólu. Sunt lacrimae rerum to ból istnienia, który nie oczyszcza i którego nie potrafimy ukryć.
Bóg nie jest donżuanem, który płodzi dzieci i potem je porzuca.
Więcej