Gajusz Juliusz Cezar

Gajusz Juliusz Cezar - biografia, życie i twórczość

Gajusz Juliusz Cezar urodził się 12 lipca 100 roku p.n.e., zmarł 15 marca 44 roku p.n.e. Został zamordowany w spisku. 

Gajusz Juliusz Cezar – pochodzenie

Urodził się w rodzinie rodu Juliusza, który rzekomo pochodził od bogini Wenus i trojańskiego księcia Eneasza. Otrzymał imię po ojcu Gajuszu Juliuszu Cezarze Starszym. Matka Aurelia pochodziła z wpływowej rodziny. Jego rodzina miała status patrycjuszy. Ciotka Cezara, siostra Cezara Starszego, była żoną Gajusza Mariusza, dowódcy stronnictwa popularów. 

Gajusz Juliusz Cezar – wczesne lata

W 85 roku p.n.e zmarł Cezar Starszy, syn musiał przejąć jego rolę. U Gajusza Mariusza trwała w tym czasie wojna domowa między nim, a Lucjuszem Korneliuszem Sullą. Gajusz Mariusz wraz ze swoim sojusznikiem, Lucjuszem Korneliuszem Cinną, mianowali Cezara arcykapłanem Jowisza. Dyktator wziął wtedy za żonę Kornelię, córkę Cinny. W 82 roku p.n.e. Sulla pozbawił Cezara pełnionego urzędu, posagu żony i dziedzictwa. Cezar był zmuszony do ukrywania się. Dzięki wstawiennictwu wielu osób, a także Westalek Cezar mógł wrócić do Rzymu, jednak nie chciał przebywać w pobliżu Sulli, który stanowił dla niego zagrożenie.

Dzięki temu, że utracił posadę kapłana mógł wstąpić do armii i rozpocząć karierę wojskową. Walczył pod dowództwem Marka Minucjusza Termusa w Azji i Serwiliusza Izauryka w Cylicji. Dostał misję sprowadzenia okrętów z Bitynii, od króla Nikomedesa. Spędził na królewskim dworze na tyle dużo czasu, że był podejrzewany o romans z królem. 

Gajusz Juliusz Cezar – początki kariery

Cezar wrócił do Rzymu po śmierci Lucjusza Korneliusza Sulli. Rozpoczęła się walka o władzę. Cezar postanowił zaskarbić sobie popularność, dzięki swoim błyskotliwym przemówieniom. Zaczął ścigać polityków, którzy dopuszczali się nadużyć i korupcji. 

W międzyczasie został porwany przez piratów na których potem się zemścił. Po tym wydarzeniu wrócił do Rzymu i wtedy też został wybrany na trybuna wojskowego. W 69 roku p.n.e. zmarła ciotka Cezara Julia, a także jego żona Kornelia. W 67 roku p.n.e. ożenił się ponownie z Pompeją, wnuczką Sulii, z którą rozwiódł się sześć lat później. W 65 roku p.n.e. został mianowany kuratorem drogi Via Appia, poprowadzonej z Rzymu do Brundyzjum.

W 63 roku p.n.e. startował i wygrał w wyborach na Pontifeksa Maximusa, czyli najwyższego kapłana. Był podejrzewany o udział w spisku Katyliny. W 61 roku p.n.e. został okrzyknięty przez swoje wojska imperatorem. Wystąpił do Senatu o triumf, chciał też jednak kandydować na konsula. Niestety obie rzeczy kolidowały ze sobą, Cezar wybrał więc posadę konsula. 

Gajusz Juliusz Cezar – wojny, układy i podboje

Pierwszy triumwirat to tajne i nieformalne porozumienie trzech konsulów: Cezara, Gnejusza Pompejusza i Marka Licyniusza Krassusa. Cezar zyskał zwierzchnictwo w Galii.

Części Galii były niestabilne polityczne, Cezar zdecydował się więc na ich podbój. Podbijał kolejne i kolejne plemiona. Po opanowaniu całego kraju wyprawił się do Bretanii i za Ren. W 53 roku p.n.e. doszło do powstania w Galii, którym dowodził Wercyngetoryks. Cezar wraz ze swoimi wojskami ruszyli od razu w odsieczy. Mężczyzna odniósł spore zwycięstwo i stłumił powstanie. 

Krauss zginął w 53 roku p.n.e., a Pompejusz zdradził sojusz. Ten moment można uznać za definitywny koniec pierwszego triumwiratu. Kraj był na granicy wojny domowej. Pompejusz wraz z senatem optował za skazaniem Cezara za rozpętanie wojny w Galii. Cezar mógł się więc poddać, albo wszcząć bunt. Wybrał drugą opcję rozpoczynając w ten sposób wojnę domową. W 49 roku p.n.e. tylko z jednym oddziałem wojska ruszył na Rzym. Przeprawiając się przez rzekę Rubikon wypowiedział najbardziej znany i najczęściej potem wspominany cytat, czyli – „Kości zostały rzucone”. Pompejusz uciekł, a Cezar wygrał trwającą kilka lat wojnę i został mianowany dyktatorem. Pełnił ten urząd przez jedenaście dni. 

Następnie udał się za Pompejuszem aż do Egiptu, gdzie przybył wkrótce po zamordowaniu generała. Podobno otrzymał jego głowę, nad którą zapłakał. Wtedy też zaangażował się w egipską walkę o tron między Kleopatrą, a Ptolemeuszem XIII. Poparł Kleopatrę, która po krótkiej wojnie aleksandryjskiej odzyskała koronę. Cezar wdał się w romans z kobietą i długo pozostawał z nią w zażyłych stosunkach. Była jedyną partnerką Cezara, która dała mu biologiczne dziecko: Ptolemeusza Cezariona. 

W trakcie powrotu do Rzymu brał udział w bitwie pod Zelą i zwyciężył. Przesłał wtedy do Senatu meldunek ze słynnymi słowami: „veni, vidi, vici” – „przybyłem, zobaczyłem, zwyciężyłem”. 

W 44 roku p.n.e., po wielu sukcesach, zabójstwach wrogów i bitwach, został mianowany dyktatorem dożywotnim. We wcześniejszych latach dokonał wielu reform w kraju, gruntownie przebudował system.

Gajusz Juliusz Cezar – spisek i zabójstwo

Nie wszystkim odpowiadała dyktatura Cezara. Utworzyła się więc opozycja, na której czele stanęli Gajusz Kasjusz Longinus i Marek Juniusz Brutus. Cezar został zamordowany 15 marca 44 roku p.n.e. w dniu idów marcowych. Przybył na posiedzenie senatu. Otrzymał dwadzieścia trzy ciosy sztyletami. Brutus, którego Cezar uważał za przyjaciela, jako ostatni zadał cios. Podobno ostatnimi słowami wielkiego dyktatora było: „I ty, Brutusie, przeciw mnie”. Brutus i Longinus popełnili samobójstwo dwa lata później. 

Według testamentu spadkobiercą Cezara stał się Gajusz Oktawiusz, zwany później cesarzem Oktawianem Augustem.