Ferdynand Goetel

Ferdynand Goetel - biografia, życie i twórczość

Pisarz i działacz polityczny Ferdynand Goetel przyszedł na świat 15 maja 1890 r. w Suchej Beskidzkiej. W latach 1908-1912 studiował architekturę na politechnice w Wiedniu. Należał w tym czasie do polskiego klubu narciarskiego oraz Związku Strzeleckiego. W okresie 1907-1914 czynnie uprawiał taternictwo. Tematyka tatrzańska pojawia się obficie w jego twórczości publicystycznej, poezji i opowiadaniach. W 1912 r. zamieszkał w Warszawie. W wyniku wybuchu I wojny światowej jako poddany austriacki został przez Rosjan deportowany do Turkiestanu. W czasie rewolucji bolszewickiej wszedł do Rady Delegatów Robotniczych i Żołnierskich w Taszkencie. Został też wcielony do Armii Czerwonej. Wraz z żoną i małą córeczką uciekł od bolszewików w 1920 r. i powrócił do Polski przez Iran, Indie i Anglię w 1921 r. W latach 1921-1925 był sekretarzem krakowskiej Akademii Górniczej. Zajmował się też dziennikarstwem. W latach 1922-1925 zajmował stanowisko redaktora naczelnego „Przeglądu Sportowego”, a potem „Kuriera Porannego”. W 1925 zamieszkał w Warszawie i pracował jako redaktor miesięcznika „Naokoło świata”. W latach 1926-1933 był prezesem polskiego PEN Clubu, a w latach 1933-1939 prezesem Związku Zawodowego Literatów Polskich. Był też pomysłodawcą nazwy Obozu Zjednoczenia Narodowego. II wojnę światową spędził w Warszawie. W trakcie obrony miasta we wrześniu 1939 r. był kierownikiem sekcji propagandy Obywatelskiego Komitetu Pomocy Ludności Warszawy. Współpracował wówczas z kierującym obroną Warszawy jej prezydentem Starzyńskim, pisząc m.in. jego przemówienia radiowe. W latach 1943-1944 wspólnie z Wilamem Horzycą był redaktorem podziemnego pisma „Nurt”. W 1943 za wiedzą Delegatury Rządu na Kraj wziął udział z ramienia Czerwonego Krzyża w misji niemieckiej, która badała groby polskich oficerów w Katyniu. Po wojnie był dla Sowietów jednym z najbardziej niewygodnych świadków zbrodni katyńskiej. Został przez władze komunistyczne oskarżony o kolaborację z Niemcami i ścigany listami gończymi. Przez rok ukrywał się w jednym z krakowskich klasztorów. Zdradzony przez Ważyka musiał uciekać z Polski. Z fałszywym paszportem holenderskim na nazwisko Jana Mentena przez Czechy i Niemcy dotarł do Wojska Polskiego we Włoszech. Oczyszczony przez specjalną komisję z zarzutów kolaboracji został oficerem prasowym Drugiego Korpusu. W 1946 r. wyjechał do Londynu. Był członkiem Ligi Niepodległości Polski. Publikował w polskiej prasie emigracyjnej. Pod koniec życia chorował na jaskrę, lecz mimo to regularnie dyktował artykuły do prasy. Zmarł 24 listopada 1960 r. w Londynie. W PRL komunistyczne władze obłożyły jego twórczość całkowitą cenzurą: przez 45 lat nie drukowano jego książek, a całą jego twórczość wycofano z bibliotek. Dopiero w czerwcu 1989 zarząd polskiego Pen Clubu stwierdził całkowitą bezpodstawność zarzutów skierowanych przeciwko Goetlowi i zażądał przywrócenia pisarza i jego twórczości społeczeństwu. 13 grudnia 2003 prochy Ferdynanda Goetla sprowadzone do Polski zostały pochowane na cmentarzu w Zakopanem. Kalina Beluch
Źródło: http://pl.wikipedia.org/wiki/Ferdynand_Goetel