Tematyka esejów i aforyzmów Ciorana skupia się wokół pesymistycznie ujętej kondycji człowieka, absurdalnej i wypełnionej cierpieniem egzystencji, paradoksów cywilizacji i kultury....czytaj dalej
Pustka, pewność braku zbawienia zastępuje pozór wiedzy i wiary. Na podłożu tej właśnie wolności młody Cioran znajduje tragiczne zbawienie. W odległej Transylwanii, jak francuscy egzystencjaliści burzy "absurdalne...czytaj dalej
Sześć obszernych esejów tego tomu daje wyraz wszystkiemu, z czego Cioran jest znany. Polityczny sarkazm jest niewątpliwie gorzkim echem młodzieńczej fascynacji i rozczarowania faszyzmem. Mizantropia i ironia...czytaj dalej
Nieufność do słów, kultury i Boga każe autorowi marzyć o przedsłownym \"raju otępienia\", o świecie \"radosnego osłupienia\". Są to więc tyleż sylogizmy goryczy, zgorzknienia, co zachwytu. Nie służą do wywodzenia...czytaj dalej
(...) samotność, nawet w nikczemności, zakłada coś pozytywnego, wybraństwo trochę specjalne, ale jednak wybraństwo.
Nieważne, jaki wybierasz sposób autodestrukcji. Ktoś zaszywa się w bibliotece, ktoś inny - w knajpie. Rezultat w obu przypadkach identyczny. Sposób autodestrukcji mówi jedynie o rodzaju człowieka. Powiedz mi, jaką dla siebie wybierasz ruinę, a powiem ci, kim jesteś. Innymi słowy, powiedz mi, czym wypełniasz swoją samotność - książkami, kobietami, ambicjami... We wszystkich przypadkach punktem wyjścia jest nuda, dojścia zaś - zniszczenie.
Więcej