Dawid Głodek

Cała trójka wkroczyła do królestwa. Fitoceni wyglądali obco, ale nie niebezpiecznie. Budzili raczej ciekawość, niż strach. Zamiast nóg posiadali korzenie, których wężowe ruchy pomagały im się poruszać, ciało zaś pięło się w górę niewysoką łodygą, która mogła przyjąć dowolny kolor. Na samej górze znajdowały się niewielkie i blisko osadzone oczy, nad którymi wyrastały kolorowe listki i drobne kwiaty.

Wszyscy zgodzili się, że warto zaryzykować. Pogoda w górach bywa bardzo kapryśna i wiatr mógł wiać w ten sposób jeszcze przez wiele dni. Skalna ścieżka oddzielała strome zbocze od porośniętej jodłami doliny. Słońce skryło się za jednym ze szczytów, a górski pejzaż zrobił się mroczny i niebezpieczny. Wiatr gwizdał ostrzegawczo między poszarpanymi skałami, a oni mozolnie kierowali się w stronę bagien. Nagle usłyszeli czyjś głos, dobiegający z oddali.