Danilo Kiš

Niektórzy ludzie - ciągnął mój ojciec - rodzą się po to, aby byli nieszczęśliwi i unieszczęśliwiali innych, rodzą się jako ofiary boskich, niezrozumiałych dla nas machinacji, króliki doświadczalne boskiej mechaniki, buntownicy na zasadzie przydzielonej im roli, którzy jednak zgodnie z okrutną logiką boskiej komedii przychodzą na świat z podciętymi skrzydłami. Tytani pozbawieni tytanicznej mocy, skarlałe tytaniątka, których cała wielkość sprowadza się do bezlitosnej dawki wrażliwości, a w niej, niby w alkoholu ulega rozcieńczeniu ich

Ty też nie zawsze jesteś taka sama, ty, która pod tym imieniem wyłaniasz się ze słowa, z cienia, z milczenia. Na przedmieściach twój głos cicho a hojnie ubarwia szyby, jak zmierzch błękitny. Przy księżycu staje się dźwięczny jak harfa, jak...