Rebecca Flett - cytaty

Ani się obejrzę, jak dobiję
trzydziestki. I czym będę mógł się pochwalić? Mieszkam ze
współlokatorem, nie mam dziewczyny i spotykam się z kobietą,
która ma męża i dziecko. Kiedy się rozstaniemy, ty będziesz
mogła skupić się na nim, a ja? Zostanę z niczym. Muszę żyć
własnym życiem. Bez ciebie

Coraz częściej przenika do wspólnie
spędzanych chwil, zabarwiając każdy dotyk i spojrzenie
nieuchwytną melancholią

Dawniej zaśmiewaliśmy się jak
nastolatki, bez trudu potrafiliśmy się rozbawić.

Jeszcze w trakcie myślę, że nikt nigdy nie
całował mnie z taką uwagą, jakby próbował zapisać w pamięci
każdy ruch naszych warg.

Nie wiem nawet, czy mnie poznaje, a co dopiero czy
rozumie moje pytania.

Nie mam pojęcia, czy między mną a moim mężem pozostał choć
ślad zaufania.

Nadal buzuje we mnie złość, aż trudno mi oddychać.

To proste, mocne słowa, ale słyszę niepewne drżenie w swoim
głosie i wiem, że on też je wychwyci i zrozumie. Oboje wiemy, że
nie mówię poważnie. Jeszcze nie. Ale już niedługo to się zmieni.
Już niedługo.

Spogląda na mnie wyczekująco szarymi oczami. Na chwilę zbija
mnie z tropu, aż wreszcie staje mi przed oczami mały srebrzysty chomik,
który od czasu do czasu przypomina o swoim istnieniu, trzęsąc jak
opętany kołowrotkiem.

Większość żywych
stworzeń potrzebuje do przeżycia o wiele mniej zachodu, niż sądzimy.

Nie wiem, dlaczego
wydawało mi się, że można zbliżyć się do kogoś poprzez dostęp do jego
domu i rzeczy. Przecież to ludzie, których kochamy, mogą powiedzieć
o nas najwięcej.

Mój wzrok powoli przyzwyczaja się do ciemności, zaczynam
rozpoznawać kształty mebli.

W nocy czuję się tu jeszcze dziwniej
niż za dnia.

Wszystko wydaje się możliwe, skłębione myśli
podsuwają coraz to nowe scenariusze.

Mam ochotę wstać
i jeszcze raz przeszukać cały dom, aż znajdę jakąś nową
wskazówkę.