Zranione uczucie

- Zrób test ciążowy.

- Nie chcę żadnych testów. Ostatnio robiłam i byłam rozczarowana, kiedy wyszedł wynik ujemny. Wobec tego, wolę pójść do lekarza, żeby on sprawdził.

- Kiedy pójdziesz do lekarza? Jeśli będą to godziny popołudniowe, mogę pójść z tobą.

- W poniedziałek mam wolne, chcę się rozejrzeć za sukienką. Prawdę powiedziawszy mam nawet upatrzoną, tylko nie wiem, jak będzie z Magdą, bo obiecała, że pójdzie ze mną. Maciej nabrał powietrza, spojrzał w sufit i głośno odsapnął. – Nie pasuje ci coś?

- Nie w tym rzecz, ja tej dziewuchy nie znoszę. Prawdę mówiąc, zamiast niej wolałbym ujrzeć diabła.

- Co ona tobie zrobiła, że nie możesz na nią patrzeć?

- Nic. Ale wydaje mi się, przebiegłą intrygantką. Jeszcze jedno ci powiem, gdyby miała okazję, wskoczyłaby do mojego łóżka. Widząc kpiący wzrok Moniki – dodał: - Mogę cię zapewnić skarbie, niemiałaby wobec ciebie żadnych skrupułów.

- Teraz już przesadziłeś na dobre. Czy naprawdę uważasz siebie za bóstwo, któremu żadna się nie oprze?

- Nie. Uważam się jednak za uczciwego człowieka i pod nikim dołków nie kopię.

- Przepraszam, nie chciałam cię zranić. Ale zrozum kochanie z Magdą znamy się od dziecka i bardzo dużo jej zawdzięczam. Już ci kiedyś mówiłam, moje dzieciństwo było gehenną. Nawet nie jestem w stanie zliczyć nocy, które spędziłam w jej łóżku.

- Niech ci tak będzie. Ale ja mam o niej nieco inne zdanie i wcale nie myślę go zmieniać.

Spojrzała na niego i ciepło się uśmiechnęła.

- Nie wściekaj się kotku. Jeśli w poniedziałek wrócisz wcześniej, na pewno pójdziemy razem kupić sukienkę i pod kolor sukienki, dla ciebie koszulę.

- To będzie biała sukienka?

- Skądże. Przecież nie jestem dziewicą, żeby do ślubu pójść na biało.

W poniedziałek od samego rana, zjawiła się Magda. Jakież było jej zdziwienie, kiedy Maciej ubrany w fartuszek Moniki, otworzył jej drzwi.

- Możesz wejść, tym razem zastałaś Monikę – powiedział zanim zdążyła się odezwać. Obrzuciła go pogardliwym spojrzeniem. – Od dzisiaj przyjmujemy gości w kuchni – wskazał dłonią, by weszła.

- Dlaczego? Przecież jak mi wiadomo, Monika stroni od kuchni?

- Po prostu taki mamy kaprys, poza tym będzie mniej sprzątania.

- To był twój głupi pomysł?

- Nie, nasz wspólny.

Weszła do kuchni, Monika akurat kończyła śniadanie.

- Napijesz się kawy? – spytała koleżankę.

- Skoro patrzę na twojego faceta, odechciewa mi się wszystkiego. Chciałam tylko spytać, czy idziemy po sukienkę?

- Wybacz. Ale Maciej zabrał jeden dzień urlopu, aby ze mną rozejrzeć się po sklepach, bo jeszcze niejedno nam brakuje.

- Boże! Jakie ty robisz cyrki z tego ślubu, jakbyś tylko ty jedna go brała! – powiedziała podniesionym głosem.

- Posłuchaj Magda. Ja nie mam mamy, żeby mi pomogła i doradziła. Krótko mówiąc, muszę sobie ze wszystkim radzić sama.

- Też prawda. Jednak muszę cię uprzedzić, Maciej nie powinien oglądać twojej sukni przed ślubem.

- Niby, dlaczego?

- Rzekomo to przynosi pecha, może nawet nie dojść do zawarcia związku małżeńskiego.

- Wierutne bzdury! Ja nie wierzę w żadne przesądy i zabobony!