Jeszcze będziemy szczęśliwi - cytaty

Siada przy biurku i obserwuje klasę. Przez ułamek sekundy patrzy w oczy
każdemu uczniowi, jednemu po drugim. Zawsze tak robi, to jego sposób
sprawdzania listy obecności.

A ponieważ niemal w każdym
sporcie wymagane jest niezwykłe skupienie i zero rozpraszania się, to jedyny,
w jakim nie jest najgorsza ze wszystkich, są biegi.

– Yyy, teraz, Toniu… teraz muszę się wykazać sprytem, wyjść z tej łazienki i dostać się na pierwsze piętro, tak by nikt nie usłyszał!
– Ty!
– Tak, ja!
– Ty, która nie umie nawet wyjść zza kontenera na śmieci bez wywołania sensacji!
– To takie piękne, gdy przyjaciółki wspierają się w trudnych chwilach!

W trakcie biegu, nawet jeśli jest
to wyścig na WF-ie, gdy widzi dziewczyny biegnące za nią, robi jej się
przykro. Zaczyna myśleć, że pewnie jest im z tym źle i będą bardzo
przeżywać, gdy przybiegną ostatnie, więc zwalnia i pozwala się wyprzedzić.

Zaczęliście jeść od tej strony, która według was była mniej smaczna.
Wszystkie ciastka miały krem lub czekoladę i każde z nich miało tę lepszą
stronę, a wy chcieliście zostawić ją na koniec.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje.

„Teraz chcę się tylko
wyszaleć, potem będę nad tym myśleć”.

Gdy przez całe życie przegrywasz i pewnego dnia coś wygrasz, chociażby
nagrodą miał być jakiś prezent z drugiej ręki albo garnek, to coś się w środku
ciebie dzieje. Oczywiście, odczuwasz satysfakcję, czujesz się docenionym,
uznanym. Ale coś się też zmienia, a jest to punkt widzenia. Zaczynasz
widzieć w inny sposób nie tylko otaczający świat, ale też samego siebie.
Zaczynasz myśleć: „Ej, więc jednak ja też mogę”.

To działa tak, że moment jest
zawsze, tylko i wyłącznie teraz.

To znaczy... byłby to sposób na
pokazanie wszystkim, że ja też coś znaczę, nie? Tak jak mi pan powiedział:
unieść się ponad to, by nie dać się zdeptać.

Jeśli wolicie zostawić tę lepszą część na
koniec, to jesteście półgłówkami.

Zasmakowałaby pani dreszczyku emocji towarzyszącego sukcesowi.

Jeżeli myślicie, że bycie dobrym możecie

zostawić na później, bo jesteście jeszcze mali, że teraz nie czas, to jutro lub za
dziesięć i dwadzieścia lat zrobicie tak samo, nadal będziecie twierdzić, że nie
jesteście gotowi, że to jeszcze nie ten moment, że jeszcze potrzebujecie trochę
czasu.

Nie obchodzi mnie sukces. Wszyscy mają obsesję na jego punkcie. Ja nie
chcę odnieść sukcesu

To działa tak, że jeśli zaczniecie czekać na moment, gdy będziecie
spokojni i pewni, to tego kremu nie zjecie nigdy, bo jedyna pewność, jaką
mamy, to, że nikt z nas, nikt, nigdy nie skończy jeść swojego ciastka. Zawsze
zostanie coś do zrobienia. Zawsze będzie coś niedokończonego.