Dlaczego warto? REJESTRACJA

Lew Tołstoj - cytaty

Kobieta jest szczęśliwa i osiąga wszystko, czego może pragnąć, kiedy oczaruje mężczyznę. I dlatego głównym zadaniem kobiety jest umiejętność czarowania mężczyzn. Tak było i będzie.
Autor: Lew Tołstoj
0
Muzyka zmusza mnie do zapomnienia o sobie, o swoim istotnym położeniu, przenosi mnie w jakieś inne, nie moje położenie: pod wpływem muzyki wydaje mi się, że czuję to, czego właściwie nie czuję, że rozumiem to, czego nie rozumiem, że mogę to, czego nie mogę.
Autor: Lew Tołstoj
0
Wszelki namysł wzniecał w nim wątpliwości i przeszkadzał w decyzji - co trzeba, a czego nie trzeba czynić. Kiedy jednak nie myślał, ale żył, miał świadomość, że w duszy jego stale przebywa nieomylny sędzia i rozstrzyga, który z dwóch uczynków leżących w sferze możliwości jest lepszy, a który gorszy, i skoro tylko postępował nie tak, jak należało, natychmiast zdawał sobie z tego sprawę.
Autor: Lew Tołstoj
0
Ludzie, którzy uznali się za kościół, nabierają przekonania, że są nieomylni i dlatego nie mogą się już potem wyrzec żadnego, choćby raz powiedzianego głupstwa.
Autor: Lew Tołstoj
0
Póki są oczy, przecie trzeba na coś patrzeć.
Autor: Lew Tołstoj
0
Wszystkie te ślady jego dotychczasowego bytowania jak gdyby osaczały go i mówiły: 'Nie, nie uciekniesz od nas i nigdy nie będziesz inny; na zawsze pozostaniesz taki, jaki byłeś dotąd, z tymi wątpliwościami, z wiecznym niezadowoleniem z siebie, z daremnymi próbami poprawy i upadkami oraz wiecznym oczekiwaniem szczęścia, którego nie osiągnąłeś, i które jest dla ciebie niemożliwe.' Tak przemawiały wszakże tylko należące do niego przedmioty, inny zaś, wewnętrzny głos twierdził, że nie należy poddawać się przeszłości i że człowiek wszys
Autor: Lew Tołstoj
0
Karr powiedział, że w każdej przyjaźni istnieją dwie strony: jedna kocha, druga pozwala się kochać, jedna całuje, druga nadstawia policzek do pocałunku.
Autor: Lew Tołstoj
0
Obrazić można tylko uczciwego człowieka i uczciwą kobietę. Nazywać złodzieja złodziejem to tylko stwierdzenie faktu
Autor: Lew Tołstoj
0
Stało się ze mną mniej więcej coś takiego: nie wiedzieć kiedy posadzony zostałem w łódkę, odepchnięty od jakiegoś nieznanego mi brzegu, pokazano mi kierunek na drugi brzeg, dano mi wiosła w niewprawne ręce i zostawiono samego. Wiosłowałem z całych sił i płynąłem; jednak czym bliżej byłem środka nurtu, tym stawał się on bystrzejszy i oddalał mnie od celu i coraz częściej napotykałem innych płynących, podobnie jak ja unoszonych z prądem. Byli nieliczni, którzy ciągle wiosłowali; byli tacy, którzy porzucili wiosła; były większe łodzie
Autor: Lew Tołstoj
0
Zszedł na dół starając się nie patrzeć na nią zbyt długo, jak nie patrzy się na słońce. Ale nawet nie patrząc na nią widział ją, jak widzi się słońce.
Autor: Lew Tołstoj
0
Trudno jest coś robić kochając jednocześnie kobietę. Dlatego jedyny sposób, by móc kochać bez przeszkód - to ożenek. (...) To tak jak na przykład - nieść fardeau* robiąc jednocześnie rękoma coś innego można tylko wówczas, kiedy fardeau jest przymocowane na grzbiecie... To jest właśnie ożenek. Oto, co poczułem, kiedym się ożenił. Miałem nagle wolne ręce. Ale jeśli chcesz wlec to fardeau nie żeniąc się, wówczas będziesz miał ręce tak zajęte, że nic nie zrobisz.
Autor: Lew Tołstoj
0
Najgłupszy argument - jeśli nie można osiągnąć ideału, lepiej nic nie robić.
Autor: Lew Tołstoj
0
Ptaki niebieskie nie sieją, nie orzą, a Ojciec nasz karmi je - powiedział do siebie i chciał to powiedzieć księżniczce. - Ale nie, one zrozumieją to po swojemu, one nie zrozumieją! Tego nie mogą zrozumieć, że wszystkie te uczucia, tak drogie dla nich, wszystkie te myśli, które wydają się nam tak ważne, są NIEPOTRZEBNE. Nie możemy się wzajemnie zrozumieć!
Autor: Lew Tołstoj
0
Gdzie ja jestem? Co ja robię? Po co?" Chciała się podnieść, uskoczyć w bok; lecz coś olbrzymiego, nieubłagalnego pchnęło ją w głowę i powlokło za plecy. "Boże przebacz mi wszystko!"- wyrzekła czując, że opór byłby nadaremny. Mały chłopina, mrucząc coś pod nosem, obrabiał jakieś żelastwo. I świeca, przy blasku której czytała księgę pełną niepokoju, fałszu, niedoli i zła, wybuchała jaskrawszym niż kiedykolwiek światłem, oświeciła przed nią wszystko, co dotąd leżało w cieniu, zaskwierczała i poczęła się zmierzchać, aż na wieki zgasła.
Autor: Lew Tołstoj
0
- Widzisz (...) ty jesteś człowiekiem bardzo jednolitym; to twoja zaleta, a zarazem wada. Masz sam naturę z jednej bryły i wymagasz, by życie składało się ze zjawisk niezłożonych, a to się nie zdarza. Gardzisz więc służbą publiczną, ponieważ chciałbyś, aby praca zawsze odpowiadała celowi, a to się nie zdarza. Chcesz także, aby działalność człowieka zawsze miała jakiś cel, żeby miłość i życie rodzinne zawsze szły w parze. I to się również nie zdarza. Cała różnorodność, cały urok życia, całe jego piękno składa się ze świateł i cieni.
Autor: Lew Tołstoj
0
1 2 3 4 następna ostatnia→
Dodaj nowy cytat
Najpopularniejsze tagi
Reklamy