Cytat

Zasadził dziadek rzepkę w ogrodzie,
Chodził tę rzepkę oglądać co dzień.
Wyrosła rzepka jędrna i krzepka,
Schrupać by rzepkę z kawałkiem chlebka!
Więc ciągnie rzepkę dziadek niebożę,
Ciągnie i ciągnie, wyciągnąć nie może.

Murzynek Bambo w Afryce mieszka ,
czarną ma skórę ten nasz koleżka.

Uczy się pilnie przez całe ranki
Ze swej murzyńskiej pierwszej czytanki.

A gdy do domu ze szkoły wraca ,
Psoci, figluje - to jego praca.

Aż mama krzyczy: "Bambo, łobuzie!'
A Bambo czarną nadyma buzię.

Mama powiada: "Napij się mleka"
A on na drzewo mamie ucieka.

Mama powiada :"Chodź do kąpieli",
A on się boi że się wybieli.

Lecz mama kocha swojego synka.
Bo dobry chłopak z tego murzynka.

Szkoda że Bambo czarny , wesoły
nie chodzi razem z nami do szkoły.

Abecadło z pieca spadło,
O ziemię się hukło,
Rozsypało się po kątach,
Strasznie się potłukło:
I – zgubiło kropeczkę,
H – złamało kładeczkę,
B – zbiło sobie brzuszki,
A – zwichnęło nóżki,
O – jak balon pękło,
aż się P przelękło.
T – daszek zgubiło,
L – do U wskoczyło,
S – się wyprostowało,
R – prawą nogę złamało,
W – stanęło do góry dnem
i udaje, że jest M.

Więc, proszę jaśnie pana łaski,

Naszym ogrodem na Puławskiej

Mógłby się zająć, bo już zarósł.

Artysta, mistrz, ten stary wiarus!

Układa kwiaty w takie wzory,

Że zgadnij, komu je uwije,

Gdzie tu zapachy, gdzie kolory;

Takie potrafi fantazyje!

Gdzie znajdzie kwiatów parę grządek,

Wnet zaprowadzi w nich porządek,

I chociaż lasy płoną w dali.

Dogląda róż. Co mu się chwali.

Cycki u nich gumiaste jak graca:

Jak nacisnąć, to wklęśnie, potem wraca.

Na murawie obrus biały,

Tkany przez szpinerów.

Na obrusie bułki,

Serdelki, ogórki,

Jak zaczęli wtrajać,

Nie zostało skórki;

Po bajgiełkach, obwarzankach

Połykali dziurki.

My country is my home. Ojczyzna

Jest moim domem. Mnie w udziale

Dom polski przypadł. To - ojczyzna,

A inne kraje są hotele.

Uśmiechał się, gdy zięć wesoły

Przynosił z miasta kwiaty Żonce

I wołał śmiesznie: "Zońka-słońce,

Masz od Moskala polskie kwiaty,

Za to mu ruskiej daj herbaty!

Weź duży szklany słój pamięci

I nasyp chciwych wpatrzeń swoich

W żywy za szybą sen dziecięcy,

Gdy przed Matiatki sklepem stoisz.

Więc, proszę jaśnie pana łaski,

Naszym ogrodem na Puławskiej

Mógłby się zająć, bo już zarósł.

Artysta, mistrz, ten stary wiarus!

Układa kwiaty w takie wzory,

Że zgadnij, komu je uwije,

Gdzie tu zapachy, gdzie kolory;

Takie potrafi fantazyje!

Gdzie znajdzie kwiatów parę grządek,

Wnet zaprowadzi w nich porządek,

I chociaż lasy płoną w dali.

Dogląda róż. Co mu się chwali.

Cycki u nich gumiaste jak graca:

Jak nacisnąć, to wklęśnie, potem wraca.

Na murawie obrus biały,

Tkany przez szpinerów.

Na obrusie bułki,

Serdelki, ogórki,

Jak zaczęli wtrajać,

Nie zostało skórki;

Po bajgiełkach, obwarzankach

Połykali dziurki.

My country is my home. Ojczyzna

Jest moim domem. Mnie w udziale

Dom polski przypadł. To - ojczyzna,

A inne kraje są hotele.

Uśmiechał się, gdy zięć wesoły

Przynosił z miasta kwiaty Żonce

I wołał śmiesznie: "Zońka-słońce,

Masz od Moskala polskie kwiaty,

Za to mu ruskiej daj herbaty!

Weź duży szklany słój pamięci

I nasyp chciwych wpatrzeń swoich

W żywy za szybą sen dziecięcy,

Gdy przed Matiatki sklepem stoisz.

W kwiatach spotkały się ich oczy,

W kwiatach przecięły się spojrzenia

I na hiacyntach, na złocieniach.