Michaił Bułhakow

Michaił Bułhakow - biografia, życie i twórczość

Michaił Bułhakow urodził się 3 maja 1891 r. Wychowany był w atmosferze przesiąkniętej kulturą. Dbał o to przede wszystkim jego ojciec- wykładowca teologii, religioznawca i poliglota. W domu Michaiła często się muzykowało (przyszły pisarz miał talent pianistyczny) i wystawiało amatorskie spektakle. Cała rodzina chodziła też do teatru, na opery i koncerty.

Michaił Bułhakow - lekarz, życie prywatne

W 1906 r. umarł ojciec Michaiła. Trzy lata później pisarz zdał maturę i rozpoczął studia medyczne. W trakcie ich trwania (11 kwietnia 1913 r.) poślubił swoją miłość z czasów gimnazjalnych Tatianę Łappę. Ich związek przypominał nieco dzieje Romea i Julii, gdyż rodzice młodych byli mocno skłóceni. Na szczęście tragedii jak we wspomnianym dramacie nie było i zakochani rozpoczęli wspólne życie.

Gdy Michaił był na czwartym roku studiów, wybuchła pierwsza wojna światowa. Wraz z żoną pracował przez dwa lata w szpitalach w Kijowie i okolicy. W 1916 ukończył studia medyczne. Został oddelegowany do miejscowości Nikolskoje, gdzie wraz z Tatianą będą prowadzić szpital. W r. 1917 zostają przeniesieni do Wiaźmy. Tam Michaił podjął pierwsze próby pisarskie. Po wojnie wrócił do Kijowa i otworzył własny gabinet lekarski (specjalizacja: choroby weneryczne).

Michaił Bułhakow - inspiracje

W 1919 r. pracował nad "Notatkami młodego lekarza", które będą się od 1925 do 1927 roku ukazywać w różnych czasopismach. Był też naocznym świadkiem rewolucji- przeżycia z tego okresu znajdą odzwierciedlenie w "Białej Gwardii". W tym samym roku wraz z żoną opuścił Kijów, żeby z ramienia stronnictwa Białych udać się na Kaukaz. Został wcielony (najprawdopodobniej przymusowo) do armii Denikina. Pracował w szpitalu polowym. Pod koniec roku opublikował w dzienniku "Grozny" artykuł, w którym zdecydowanie potępił rewolucję. Część następnego roku spędził nadal we Władykaukazie, przykuty do łóżka przez tyfus. Po wyzdrowieniu pożegnał całkowicie zawód lekarza. Zaczął kierować sekcją literatury LITO- agendy Ludowego Korpusu Oświaty. Rozpoczął pracę nad autobiograficznymi "Zapiskami na mankietach". Napisał też pięć sztuk teatralnych. Żadna jednak nie ujrzała światła dziennego, ponieważ pisarz zniszczył je parę lat później uznając za niewarte druku.

Michaił Bułhakow - książki

We wrześniu 1921 r. powrócił z żoną do Moskwy. Panował tam straszny głód i zniszczenie (skutki rewolucji). Michaił rozglądał się za pracą, o którą w owym czasie było bardzo trudno. Był konferansjerem teatrzyku, redaktorem i reporterem. 2 lutego następnego roku umarła jego matka. Jej pamięci poświęcił "Białą gwardię". Zaczął pierwsze publikacje swoich tekstów ("Białej Gwardii", "Zapisków młodego lekarza", niektóre z "Notatek na mankietach" oraz opowiadania o tematyce fantastycznej. W r. 1923 dostał w końcu stałą pracę jako redaktor czasopisma "Gudok". Wtedy też poznaje przyszłą drugą żonę- Lubow Biełozierską, dla której w 1924 r. rozwodzi się z Tatianą.

Michaił Bułhakow - sztuki teatralne

W latach 1925- 1928 Bułhakow pisze i wystawia wiele sztuk teatralnych. Budziły one aplauz publiczności, ale nieprzychylne opinie ideowych krytyków (niestety sytuacja polityczna w kraju była wtedy bardzo napięta).

Michaił Bułhakow - w opozycji

W 1929 r. pełnię władzy osiąga Stalin. Zaczyna się terror. Grupa literatów- przyjaciół Bułhakowa została aresztowana i skazana na zesłanie. Sztuki pisarza schodzą z afisza. Nie mógł nigdzie znaleźć pracy. Podupadł na zdrowiu. W końcu napisał do Stalina list z prośbą o możliwość wyjazdu lub o pracę. Stalin nie pozostawia listu bez odpowiedzi- Bułhakow dostał etat asystenta reżysera w Teatrze Artystycznym i konsultanta w innym teatrze. Zaczyna mu się za to źle układać z żoną. W końcu rozwodzi się z nią i znajduje pocieszenie w ramionach Heleny Szyłowskiej. Sytuacja w kraju staje się w tym momencie dramatyczna. Panuje terror. Co chwilę są nowe aresztowania. Literatura niezgodna z poglądami partii nie ma szansy się przebić. W 1934 r. pisarz złożył więc wniosek o wyjazd. Niestety spotyka się z odmową. W kolejnych latach coraz bardziej pogrążał się w depresji. Jesienią 1939 r. zachorował poza tym na nerczycę- tę samą chorobę, na którą umarł jego ojciec. Sam pisarz opuścił ten świat 10 marca 1940 r.

Kalina Beluch

Michaił Bułhakow - bibliografia

1922 Notatki na mankietach
1922 Czerwona korona (opowiadanie)
1924 Diaboliada
1924 Biała gwardia
1925 Fatalne jaja
1925 Mieszkanie Zojki (sztuka teatralna)
1926 Psie serce
1926 Dni Turbinów (sztuka teatralna)
1928 Bieg (sztuka teatralna)
1928 Szkarłatna wyspa (sztuka teatralna)
1929 Zmowa świętoszków (sztuka teatralna)
1931 Adam i Ewa (sztuka teatralna)
1934 Błogostan (sztuka teatralna)
1934 Ostatnie dni (sztuka teatralna)
1935 Iwan Wasiliewicz (sztuka teatralna)
1940 Mistrz i Małgorzata