Egzorcyzmy Dory Wilk
Aneta Jadowska

Egzorcyzmy Dory Wilk to piąty i jak do tej pory mój ulubiony tom Heksalogii. Wszystkie oceniłam na 5/5 gwiazdek i już żałuję, że przede mną jeszcze tylko jeden. W tej książce było wszystko, czego chociaż trochę brakowało mi w poprzednich częściach. Bardzo się cieszę, że powrócił wątek toruńskiej policji bo był jednym z moich ulubionych w Złodzieju dusz i żałowałam, że się skończył. Najlepszym aspektem Egzorcyzmów było to, że cała akcja w pewnym sensie kręciła się wokół Baala. Po przeczytaniu czwartego tomu marudziłam, że było go tam tak mało więc bardzo się cieszę, że nastąpił wielki powrót mojej ulubionej postaci. Odbiło się to natomiast negatywnie na ukazaniu relacji Mirona i Dory. Diabeł odegrał tutaj bardzo małą rolę ale wydaje mi się, że w finałowym tomie może być go znowu więcej. Jest jeszcze jeden aspekt, który bardzo pozytywnie mnie zaskoczył. W porównaniu z innymi częściami Heksalogii Dora w końcu nie jest przedstawiana jako bohaterka, która potrafi dosłownie wszystko i nie potrzebuje do tego niczyjej pomocy. Nie było to coś, co odbierało radość z czytania ale dobrze ją widzieć w bardziej „ludzkiej” wersji i korzystającą z pomocy przyjaciół. Nie straciła też przy tym swojego charakteru, który jest nie do podrobienia. Co do oprawy graficznej to wszystkie okładki z tego wydania są cudowne, ale ta jest nie tylko najładniejsza z tej serii, ale i na całej mojej biblioteczce. Dla mnie ta seria jest odkryciem roku, uwielbiam twórczość pani Jadowskiej i bardzo mocno polecam 😊

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Egzorcyzmy Dory Wilk są piątą częścią heksalogii o, ku nieoczekiwanemu zwrotowi akcji, Dorze Wilk. Wiedźmie, która na co dzień trudni się jako policjantka pilnująca porządku na toruńskich ulicach, a noce spędza w Thornie - magicznym mieście pełnym aniołów, demonów, wiedźm, diabłów czy szamanów. 

W kolejnej odsłonie cyklu lepiej poznajemy świat piekielników, stajemy twarzą w twarz z demonami różnych kręgów i rodzajów. Dora dostaje cynk od koleżanki z prosektorium, gdzie na stół trafiają zwłoki wyjątkowo poranionych, młodych dziewcząt. W miarę trwania śledztwa okazuje się, że zbrodni dokonano w magiczny sposób, co zdecydowanie utrudnia sprawę. Bo jak wytłumaczyć realiście i niedowiarkowi, że istnieje niebo, piekło czy nekromancja i całkiem odmienny świat? No, ciężko, prawda?

Dora próbuje więc uporać się z serią zabójstw na własną rękę, bez udziału policji, jedynie z pomocą szamana, Witkacego. Trop doprowadził ją do kościoła, w którym... Chwila, urządzano egzorcyzmy? A co jeśli zbrodniarze nagle przysłonią ci oczy, porwą, skują i będą próbowali wpakować demona do twojego ciała? Trudno się będzie wykaraskać, nie? Szczególnie że jednym z oprawców jest żmij, plujący jadem na lewo i prawo.

Oczywiście, w tej części spotykamy się także z wieloma bohaterami z części poprzednich. Mamy  Mirona, zakochanego diablika, Joshuę - anioła stróża, a nawet Baala, dawnego boga płodności oraz aktualnego władcę demonów, starającego zdusić piekielny przewrót i nie doprowadzić do wojny domowej.

Dla lubujących się w tematyce wierzeń pogańskich, czarów, aniołów i demonów pozycja jest wręcz koniecznością! Aneta Jadowska to idealny przykład, że Polak też potrafi w fantasy. Interesująco poczytać o niecodziennych sprawach dziejących się w zwykłych, polskich miastach. Kroczymy znanymi uliczkami, szukając ukrytych portali i linii magicznych. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

W piątej części przygód Dory bohaterka zmaga się z pewnym kłopotem. Jest nim demon, który jej wszczepiono bez jej woli. Tyle dobrego, że jest on w miarę spokojny. Dodatkowo, jak zawsze wypadają dodatkowe kłopoty w jej obecności, w tym pewna sytuacja z Baalem.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Jak zwykle Dora wpakuje się w niezłe tarapaty. Tym razem w grę wchodzi już jej śmierć i opętanie przez demona, który ma ją zabić. Bardzo wciągająca historia. Gdybym nie widziała o kolejnej części mogłabym przez chwile sądzić że Dorze się nie uda, jednak co to dla naszej pani Wilk :) Swoją drogą zakończenie doskonale otwiera drogę do kolejnej części, gorąco polecam, świetna część.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sposób w jaki pisze Pani Jadowska spodobał mi się już od pierwszego tomu przygód Dory Wilk. Bohaterzy u których można znaleźć cechy, które sami posiadamy sprawiają, że nie ma się ochoty na odłożenie książki zanim się jej nie skończy. I oczywiście w tym tomie jest dużo Baala co jest kolejnym, wielkim plusem!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Aneta Jadowska szturmem zdobyła polską ,,scenę" urban fantasy, a co za tym idzie, także i serca fanek oraz fanów tegoż gatunku. Wszystko to za sprawą swojej debiutanckiej powieści - Złodzieja dusz, otwierającym heksalogię o Dorze Wilk. Na przestrzeni sześciu tomów tejże serii, poznajemy i przeżywamy nie mało przygód wraz z główną bohaterką Teodorą ,,Dorą" Wilk. Wiedźmą łączącą w sobie sprzeczne geny Pani Północy i magii płodności... i jeszcze kilka innych na dokładkę. Trzeba również wspomnieć, że Dora to kobieta magnes... na kłopoty oczywiście. W Egzorcyzmach Dory Wilk piątym i zarazem przed ostatnim tomie serii nasza protagonista po raz kolejny wpadnie w nie lada kłopoty. Jednak mała rzecz odróżnia je od poprzednich, z których Dorze udało się wyjść obronną ręką. Tym razem wiedźma nie jest do końca pewna czy uda jej się wyjść z tego cało i to w dosłownym sensie. Wszystko z powodu śledztwa, które swój początek ma w niemagicznym Toruniu. Ktoś zabija młode kobiety i pozostawia na nich dziwne słowa. Z tego powodu, nawet nad wyraz praktyczna Bogna zdaje sobie sprawę, że za tym wszystkim kryje się coś więcej niż zwykły zwyrodnialec. A przecież z tym, co niezwykłe tylko Dora potrafi sobie najlepiej poradzić. Jednak nikt nie spodziewał się tego, że zwykła ludzka sprawa wciągnie naszą wiedźmę do piekła - dosłownie. Długo. Oj, bardzo długo, zwlekałam z lekturą tego tomu. Wolałam mieć pod ręką ostatni już tom z przygodami ulubionych bohaterów. W końcu stało się... zasiadłam do czytania i po prostu przepadłam! Od tej książki nie da się oderwać. Nawet jak trzeba odłożyć ją na bok i zająć się czymś innym, to można być pewnym, że ciekawość: podkręcana przez autorkę już od pierwszych stron; nie da chwili wytchnienia, dopóki ponownie nie weźmie się jej do ręki. Zwłaszcza że znajdzie się w niej wszystko, za co fanki pokochały heksalogi, a szczególnie - Miron i Baal. Często przebywający w jednym pokoju. Do pełni szczęścia (oczywiście mówię o własnej osobie) brakuje tylko Romana. Wtedy z pewnością rozpłynęłabym się całkowicie. Oczywiście uwielbiam również Joshuę, ale to wymieniona wyżej trójka (właśnie w tej kolejności) niezaprzeczalnie skradła moje serce. Jednak to nie jedyna zaleta Egzorcyzmów... jest jeszcze bowiem świetna fabuła, dzięki której możemy lepiej poznać kolejny fragment życia protagonistki. Tym razem pada na piekło. Co za tym idzie, wraz z rozwojem sprawy, w jaką wplatała się Dora, poznajemy równocześnie historię Baala, hierarchię wśród demonów, czy też różnice, po których łatwo odróżnić, z jakiego gatunku jest dany osobnik i najciekawsze: jakie są najważniejsze priorytety dla tych mieszkańców włości Lucyfera. Co więcej, dowiemy się również, na czym polega status oblubienicy Pana Demonów, jakie obowiązki się z tym wiążą i dlaczego padło akurat na naszą wiedźmę. Gdy dodamy do tego stale zwiększające się tempo akcji pełne zaskakujących zwrotów, nie pozostaje nic innego - jak tylko chylić czoła przed talentem pisarki oraz trzymać kciuki jak najmocniej, aby nie przyszło jej do głowy zaprzestać tworzyć. Na przestrzeni kolejnych tomów zmieniała się przede wszystkim protagonista, dostosowując się do tego, jakie kłody ma rzucane pod nogi. Jednak nie tylko to, jest jeszcze kilka innych niuansów, które uległy zmianom. Najważniejszym i najbardziej zauważalnym jest klimat, który z tomu na tom robił się ciut mocniejszy i mroczniejszy, aby w ,,piątce" osiągnąć apogeum. W tej części jest brutalniej, bardziej tajemniczo, a mrok dosłownie wylewa się ze stron. Jadowska doskonale utrzymuje poziom, jaki narzuciła sobie pierwszym tomem. Ba! Powiem więcej, z każdym kolejnym tomem podnosiła go ciut wyżej. Jednak w przypadku Egzorcyzmów Dory Wilk, autorka przeszła samą siebie. To, z jaką łatwością wywołuje w czytelniku pełną gamę emocji (od lekki obaw, przez wszystkie stadia rozwijającego się strachu, aż po zapierające dech przerażenie) tylko na przestrzeni jednego, no może dwóch, góra trzech, akapitów jest naprawdę niesamowite. Nie można przecież zapomnieć, że nie tylko takie uczucia będą nam towarzyszyć. Egzorcyzmy Dory Wilk to naprawdę niesamowita powieść i to tak bardzo, że ciężko było mi sklecić jakieś sensowne zdania na jej temat. Najchętniej ograniczyłabym się do okrzyków: ,,niesamowita!"; ,,wspaniała"; ,,niepowtarzalna", oraz wszelkich ,,ochów" i ,,achów" względem scen z Mironem i Baalem (czyli często i gęsto). Strach pomyśleć co to będzie, jak zacznę pisać o Na wojnie nie ma niewinnych. Gorąco polecam nie tylko fanom autorki oraz Dory, bo w tym przypadku rozumie się samo przez się, że lektura nie podlega dyskusji, ale także tym, którzy jakimś cudem jeszcze ich nie znają. Radze jednak zacząć od tomu pierwszego. Z pewnością nie pożałujecie. http://gardensofimagination.blogspot.com/2014/12/egzorcyzmy-dory-wilk-aneta-jadowska.html

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Dora zostaje wezwana do prosektorium w Toruniu. Znalezione ciała mają na sobie ślady jakichś rytuałów. W trakcie śledztwa Dora zostaje porwana i opętana. Miron z trudem przekonuje sie do współpracy z Baalem, bo tylko on potrafi wyegzorcyzmować demona z Dory. Przyjaciele stają przed nie lada zagwostką. Nie chcą znów zamykać demona w pieczęci, a Dora nie jest chętna by dłużej go gościć. Do tego trzeba jeszcze podrzucić podejrzanego i jakieś dowody toruńskiej Policji.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

"Egzorcyzmy Dory Wilk" to już piąty tom serii Anety Jadowskiej.
Z tomu na tom zagłębiamy się coraz bardziej w szczegóły z życia nie tylko głównej bohaterki, ale i jej przyjaciół. Jak można się domyślić po tytule piąty tom związany jest z demonami i Karmazynowym Księciem.
Początkowo akcja jest dość nudna jak na możliwości Dory. Jednak szybko się rozkręca i wciąga bez reszty.
Niestety do jej kompanii dołącza w brutalny sposób demon. Jej wilczyca walczy z nim zaciekle, ale czy to konieczne?
Baal razem z Dorą muszą zmierzyć się ze wspólnymi wrogami, którzy według bóstwa powinni nie żyć.
Czy Dora poradzi sobie z własnym demonem? Tego już wam nie zdradzę, ale zachęcam do lektury.
Bardzo podoba mi się to, że z tomu na tom autorka odkrywa coraz więcej tajemnic z przeszłości bohaterów. Są one dawkowane w taki sposób, że koniecznie chce się sięgnąć po kolejny tom.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Kolejna dobra część. Jestem ciekawa, jak to wszystko się zakończy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Nie żeby coś, ale mam ewidentne obiekcje do przedstawiania zła jako czegoś okej i cool. Jeszcze byłam w stanie zrozumieć w miarę relację Dory z Joshuą i Mironem, przymykałam oko na Lucyfera (choć nadal nie wiem czy słusznie), ale cały sztab demonów to zdecydowanie za dużo dla mojej moralności. Nie podoba mi się to, w jaką stronę Jadowska ewidentnie próbuje brnąć, zwłaszcza że późniejsza seria o Nikicie takich naleciałości nie ma. Nie ma to jak pokazać opętanego księdza, archanioła z przesadnie wyeksoponowanymi złymi cechami, które są podejrzanie ludzkie i ferment w sferach niebieskich. Kiedy w tym towarzystwie piekło zdaje się wypadać wręcz korzystnie to coś tu jest mocno na rzeczy. Jeśli ktoś szuka w tej serii tylko i wyłącznie dobrej akcji nie zawiedzie się. Ostrzegam tylko tych, co mają większą wrażliwość religijną. Trochę to może wypaczać światopogląd.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)