1Q84. Tom 1
Haruki Murakami

Książka ciekawa mało wyjaśnia patrząc na całość opowieści. Fantastyczne elementy pojawiają się rzadko (nie licząc Księżyców ; ) ale są dobrze przedstawione.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Akcja książki rozgrywa się w 1984 roku. Jest to historia dwojga młodych ludzi. On - Tengo, zafascynowany matematyką nauczyciel, zakochany w literaturze i starający się napisać swoja pierwszą powieść. Ona - Aomae, seryjna morderczyni. Wyspecjalizowana w zabijaniu ludzi zastrzykiem w tył głowy, tak, aby nie zostawić żadnych śladów i podejrzeń. Do tego trenerka w klubie sportowym.Na początku lektury czytający ma wrażenie, że są to zupełnie oddzielne historie, nic tych ludzi nie łączy. Błędne myślenie czytelnika rozwiewa się w toku akcji powieści.... Mam jednak wrażenie, że znajomość Tengo i Aomae to kwestia mało istotna w pierwszym tomie tej powieści. Pojawia się tu bowiem wiele innych wątków; m.in. silnie zaakcentowany wątek sekty religijnej, przekręt związany z pisaniem książki, równoległe światy, czy tajemniczy Little People... Powieść z całą pewnością wielowątkowa i pełna tajemnic, czytało mi się ja bardzo przyjemnie. Cały czas zżerała mnie ciekawość co będzie dalej. Po przeczytaniu pierwszego tomu czuję wielki niedosyt. bo mam wrażenie, że żaden wątek powieści nie został doprowadzony do końca. No, ale przecież są jeszcze dwa tomy, po które z pewnością sięgnę!

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Po raz pierwszy Haruki Murakami pojawił się w moim życiu w liceum, w podręczniku do angielskiego. Rozpisywano się tam o jego niezwykle charakterystycznym stylu, który zachwycił wielu czytelników z całego świata, a jak się niedawno okazało również i mnie. Jestem pod wielkim wrażeniem warsztatu autora, to jak regularne są rozdziały, jak płynnie rozwija się historia oraz jak barwne są wszystkie opisy. Sama fabuła również jest ciekawa, jednak o niej napiszę więcej po drugim tomie. Puki co - polecam bardzo, na pewno nie zakończę mojej przygody z tym autorem na tej książce.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Murakami jak zwykle mnie oczarował. Zwyczajne ludzkie dylematy w połączeniu z niewiarygodnymi wątkami sprawia, że jego powieści zawsze są wciągające. Tym razem Murakami przedstawia nam historię dwóch osób: utalentowanego pisarza oraz ... płatnej morderczyni. Zaskakujące jest to, że to właśnie pierwsza spośród tych dwóch postaci ma więcej wątpliwości co do moralnej strony swojej pracy.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Sięgając po tę książkę miałam bardzo mieszane uczucia, sądziłam, iż taka tematyka nie porwie mnie w żadnym stopniu. A tu niespodziewanie już pierwszy rozdział wciągnął mnie na tyle, że nie byłam w stanie myśleć o niczym innym. Bardzo oryginalna i intrygująca książka, polecam. Już nie mogę doczekać się kolejnych części ! :)

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Pierwszy tom 1Q84 to zasadniczo historia obyczajowa. Ona i on. Spotkali się dawno temu, a od tego czasu los uparcie, choć powoli pcha ich do siebie. Nie jest to jednak wątek romantyczny, o nie. Historia kobiety usiana jest przemocą, ale jej silny charakter pozwala nam wczuć się w te wydarzenia. A osobowość bohaterów jest opisana bardzo rzetelnie. On zmaga się z literaturą, kiedy poznaje młodą dziewczynę z bogatą wyobraźnią. Choć historia rozwija się powoli, robi to systematycznie. Cały czas COŚ się dzieję, a to nie daje odłożyć książki na półkę. Fabuła zapętla się, a pewnie wątki łączą, jeszcze bardziej wciągając nas w tokijski świat.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Intrygujący pomysł rozwleczony do granic możliwości... Coś, co można było zmieścić na kilkuset stronach jednej książki, pan Murakami postanowił wydłużyć na tyle, by powstały z tego aż trzy tomy. Co się odczuwa podczas czytania? Przede wszystkim NUDĘ. Po pierwsze informacje są powielane - to samo czytamy najpierw w opisie, następnie w formie dialogu, a później jeszcze raz we wspomnieniach/ refleksjach bohaterów. Dla kogoś nie mającego kłopotów z pamięcią jest to dość irytujące. Do tego mnóstwo zbędnych, nudnych opisów nie mających nic wspólnego z głównym wątkiem. Połowa książki składa się z codziennych błahych relacji z tak zwanego "picia herbatki", uzupełnionych o przesadnie dokładne charakterystyki bohaterów, włącznie z krojami bluzeczek i nazwami firm poszczególnych dodatków do odzieży. No i "ekscytujące" sceny erotyczne. Co mnie obchodzi życie seksualne Tengo, Aomame i jakiejś napalonej policjantki? Po tej lekturze pozostało we mnie wrażenie, że wszyscy jej bohaterowie non stop uprawiali seks. Zabrakło jedynie dosadnych opisów wizyt w toalecie. Zaletą książki jest niewątpliwie język. Pod względem stylistycznym książkę tę uplasowałabym na wysokim poziomie, ale - jak nawet przekonał się o tym główny bohater "1Q84", Tengo, jeśli nie ma porywającej fabuły, sam styl nie uratuje powieści. Tutaj była duża szansa na porywającą fabułę. Początek bardzo mnie zaciekawił. Aomame, która czuje dziwne skręcanie w ciele, słyszy enigmatyczne ostrzeżenie od taksówkarza, robi coś nietypowego i nagle świat, który znała, zmienia się. Super! Niestety Murakami jakby zapomina o "sednie" i zatapia się w pisaniu pozbawionego emocji serialu. Jeśli sięgnę po następną część, to tylko z tego względu, żeby dowiedzieć się o co chodzi z tą "powietrzną poczwarką" i "little people", ale moją ciekawość równie dobrze (o ile nie lepiej) zaspokoiłoby streszczenie dwóch kolejnych tomów "1Q84".

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Człowiek w nowoczesnym świecie samotny wśród ludzi.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ostrożnie podchodzę do książek, które powstały na kanwie opowiadania. Autor w takich przypadkach częstokroć robi rzecz najbardziej oczywistą - przedłuża formę, nie dbając o treść. W przypadku Murakamiego jednak zasada nie znajduje zastosowania, a najlepiej świadczy o tym fakt, że mało kto pamięta już o samym opowiadaniu. Akcja w książkach Murakamiego nie pędzi, ale autor rekompensuje to wciągając czytelnika w swój własny wszechświat... przy tym czyni to tak sugestywnie, że słychać saksofon jazzowych kawałków i fortepian w utworach klasycznych. Melodia grana w powieści nie urywa się - każdy akord ma swój wyraźny finał... czytelnik nie zostaje sam na sam z niedopowiedzianymi kwestiami. Dla jednych zapewne będzie to plus, dla innych minus, bo nie każdy lubi, gdy autor nie zostawia wiele miejsca na interpretację. Mi jednak wydaje się, iż Murakami znalazł złoty środek, udało mu się uchwycić idealny balans. Aomame, główna bohaterka, jest postacią wciągającą, wywołującą sympatię czytelnika i interesującą. Dodatkowo, otacza ją mgiełką tajemniczości, co sprawia, że nie jest jednoznaczna.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Bardzo dobra książka, zdecydowanie polecam.

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Ma coś w sobie to niespieszne snucie opowieści przez Murakamiego, przynajmniej w tej książce (to moja pierwsza tego autora). To niezwykle opisywanie zwykłych wydarzeń, realizm magiczny… 

Szybko zorientowałem się, że coś jest nie tak z tą historią. Co krok autor ukrywa anomalie. Dwa wątki abstrakcyjnie odległe, ale w sensie alegorycznym tak bliskie. Trudno odróżnić wyobraźnię od rzeczywistości. Obie historie zebrane są w nawias światów równoległych. 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)

Na podstawie powieści Murakamiego, które czytałam, jestem zdania, że nie jest on jakimś wybitnym pisarzem. Ma może też troszke lepsze książki, ale żadna ze znanych mi nie zasługuje na Nobla. A już 1Q84 jest chyba najgorszy.
 

(Kliknij aby rozwinąć opinię)